Niemiecki astronom i matematyk. Urodził się 22 lipca 1784 roku w Minden (Brandenburgia) i tam uczęszczał do gimnazjum. W wieku 14 lat opuścił szkołę i zaczął pracę w Bremie w firmie Kulenkamp parającej się importem i eksportem, gdzie został księgowym. Zajmowanie się dostawami morskimi skłoniło go to do zainteresowania się nawigacją (problem wyznaczenia pozycji statku), a w rezultacie do samodzielnych studiów astronomicznych i matematycznych. W dziedzinie astronomii zaczynał od wyznaczenia orbity komety Halleya (1804 r.) na podstawie obserwacji przeprowadzonych w 1807 roku przez Thomasa Harriota. Swoje wykonywane nocami obliczenia wysłał do znanego wówczas astronoma Heinricha Wilhelma Olbersa. Ten docenił jego pracę oraz dostrzegł niebywały talent Bessela. Nakłonił go do prowadzenia dalszych badań, co zaowocowało pracą doktorską.

W 1806 roku Bessel został asystentem w znanym obserwatorium w Lilienthal pod Bremą u Johanna H. Schrötera gdzie zajmował się mechaniką nieba. W 1809 roku otrzymał na uniwersytecie w Gottingen tytuł doktora, a rekomendującym był sam Carl Friedrich Gauss. Trzy lata później Bessel został profesorem astronomii uniwersytetu w Królewcu i dyrektorem powstającego tam obserwatorium astronomicznego. Jego osiągnięcia w zakresie astronomii są niebywale rozległe. Dokonał m.in. precyzyjnego obliczenia stałych precesji, nutacji i refrakcji, był pierwszym, który określił dystans do gwiazdy za pomocą wartości jej paralaksy (1838 r., gwiazda 61 cygni), zajmował się teorią błędów instrumentów astronomicznych i błędów systematycznych obserwatora. Obliczył masy planet i określił pozycje ponad 75 tys. gwiazd. Zajmował się także analizą matematyczną (funkcje Bessela, które zastosował w 1817 roku w rozwiązaniu niezwykle trudnego problemu określenia ruchu trzech poruszających się i wzajemnie przyciągających ciał). W geodezji znany jest z udziału (w latach 1831-32) w pracach przy pomiarze długości stopnia południka na terenie wschodnich Prus i połączenia sieci triangulacyjnych Rosji i zachodniej Europy. Przede wszystkim zaś z tego, że na bazie danych z terenu Europy, Rosji i Indii wyznaczył precyzyjne parametry elipsoidy ziemskiej (Bessel 1841; a = 6 377 397,155, f = 1/299,1528153513233, b = 6 356 078,963). W połowie XX wieku elipsoida Bessela była systemem referencyjnym stosowanym na połowie obszaru Europy i na 20% pozostałych kontynentów. Dopiero wykorzystanie do obliczenia parametrów Ziemi danych geofizycznych (początek XX wieku) i satelitarnych spowodowało przejście na inne rozwiązania (Hayford, Krasowski, WGS84). Bessel był członkiem honorowym Rosyjskiej Akademii Nauk.
Ten genialny samouk zmarł na raka 17 marca 1846 w Królewcu.

Oprac. AB