Urodził się w Kaliszu 15 października 1911 roku. Ukończył tam uznane Liceum Humanistyczne im. Adama Asnyka. W 1930 roku rozpoczął studia na Wydziale Geodezji Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1937 roku, uzyskując stopień inżyniera mierniczego. Praca dyplomowa na temat graficznego wyrównania aerotriangulacji była zarazem jego pierwszą publikacją wydrukowaną w "Przeglądzie Fotogrametrycznym" (1938). Już w czasie studiów zmuszony był do podjęcia pracy zawodowej. Pierwszym zadaniem, które wykonał (1934), była inwentaryzacja nieruchomości państwowych Komisariatu Rządu m. Warszawy. Pracował w Wydziale Technicznym Zarządu Miejskiego w Warszawie. W 1938 roku rozpoczął praktykę mierniczego przysięgłego, przerwaną przez wybuch wojny. Mierzył Suwałki i teren pod lotnisko w Nowogródku, wykonał niwelację i tachimetrię Wołomina, mierzył m.in. Warszawę, Augustów i Stoczek Łukowski. W latach 1940-44 wykonywał scalenia w rejonie Mińska Mazowieckiego. Po powstaniu warszawskim kierował odlewnią żeliwa, w której produkowano m.in. głowice do znaków triangulacyjnych i poligonizacyjnych. W 1945 roku otworzył biuro mierniczego przysięgłego, które wykonywało różnego rodzaju prace geodezyjne.

Z chwilą likwidacji profesji mierniczego przysięgłego objął stanowisko naczelnego inżyniera w Warszawskim Okręgowym Przedsiębiorstwie Mierniczym. W 1953 roku został starszym projektantem w przedsiębiorstwie "Energoprojekt", specjalizował się w projektowaniu urządzeń kontrolno-pomiarowych dla zapór wodnych. W 1964 roku został dyrektorem Warszawskiego Przedsiębiorstwa Geodezyjnego, stanowisko to zajmował aż do przejścia na emeryturę w 1978 roku. Był inicjatorem lub współinicjatorem wielu przedsięwzięć istotnych nie tylko dla warszawskiej geodezji, m.in. utworzenia Zespołu Uzgadniania Dokumentacji (1967), opracowywania mapy miasta w skali 1:500 z obowiązkiem zgłaszania zmian w celu aktualizacji (1967), przejścia na system nakładkowy (1971), uruchomienia pracowni fotogrametrycznej (1972), opracowania i wydania "Atlasu Warszawy" pierwszej tego typu publikacji dla stolicy (1975). Po przejściu na emeryturę zajmował się głównie rzeczoznawstwem majątkowym. Był także doradcą w Przedsiębiorstwie Eksportu Geodezji i Kartografii "Geokart", a w 1981 roku Główny Urząd Geodezji i Kartografii powołał go na szefa zespołu przygotowującego koncepcję katastru budynków. W latach 1955-59 i 1962-66 był prezesem Stowarzyszenia Geodetów Polskich, a w okresie 1962-66 wiceprezesem Rady Głównej Naczelnej Organizacji Technicznej. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Był autorem wielu artykułów i kilku książek.
Tuż po wojnie napisał podręcznik do tachimetrii, a w okresie pracy w "Energoprojekcie" o pracach geodezyjnych przy projektowaniu elektrowni wodnych. W 1995 roku wydał "Wyceny nieruchomości miejskich - zasady i przykłady". Zmarł 18 marca 1997 roku. Oprac. JP