Urodził się 20 stycznia 1899 roku w Żyrardowie, gdzie pobierał pierwsze nauki. Wybuch I wojny światowej przerwał edukację i rzucił go w rejon Doniecka. W 1918 roku powrócił do Polski, wkrótce został powołany w szeregi Wojska Polskiego. W 1925 roku po ukończeniu Dwuletniej Oficerskiej Szkoły Topografów przydzielono go do Wojskowego Instytutu Geograficznego (WIG). Pierwsze prace Dzikiewicza związane były z wykonaniem map topograficznych. Pracując w WIG, równolegle studiował na Wydziale Geodezyjnym Politechniki Warszawskiej, który ukończył w 1935 roku. Do wybuchu II wojny światowej zajmował się pomiarami i obliczeniami sieci triangulacyjnych. Działania wojenne rzuciły go do ZSRR, gdzie w 1942 roku wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Wraz z armią Andersa powędrował przez Iran, Irak, Palestynę do Europy. W 12. Kompanii Geograficznej II korpusu prowadził szkolenie kadry geodezyjnej. Gdy II korpus wylądował we Włoszech, kierował pomiarami geodezyjnymi wspomagającymi działania artylerii m.in. w bitwie o Monte Cassino.

W 1947 roku wrócił do Polski, został przydzielony do Wojskowego Instytutu Geograficznego i objął szefostwo Wydziału Geodezyjnego Wojskowej Służby Topograficznej. W 1949 roku rozpoczął prowadzenie wykładów z astronomii i geodezji wyższej w Oficerskiej Szkole Topografów. W 1953 roku został wykładowcą na Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, gdzie najpierw był kierownikiem Zakładu Geodezji, a później szefem Katedry Geodezji i Topografii oraz prodziekanem na Wydziale Inżynierii Wojskowej i Geodezji. Równolegle prowadził wykłady na Politechnice Warszawskiej. W 1962 roku został profesorem nadzwyczajnym na Wojskowej Akademii Technicznej i całkowicie poświęcił się pracy naukowej. Dzięki jego inicjatywie powstała stacja obserwacyjna sztucznych satelitów Ziemi. Był autorem kilkudziesięciu prac naukowych, podręczników i książek z dziedziny geodezji, promotorem trzech prac doktorskich. W latach 1952-78 był zastępcą redaktora naczelnego kwartalnika „Geodezja i Kartografia”. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 3 września 1978 roku.

Oprac. JP
Fot. z książki Eugeniusza Sobczyńskiego „Historia Służby Geograficznej i Topograficznej Wojska Polskiego”, Warszawa, 2000