Eugeniusz Sobczyński urodził się 26 października 1947 r. w Sianowie koło Koszalina. W latach 1962–1965 uczęszczał do Państwowego Liceum Ogólnokształcącego w Celestynowie, w którym zdał maturę. W latach 1965–1968 był podchorążym w Oficerskiej Szkole Wojsk Rakietowych i Artylerii w Toruniu na kierunku topograficznym. Po promocji w 1968 roku jako podporucznik został skierowany do 6 Samodzielnego Oddziału Topograficznego w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko topografa; następnie był dowódcą sekcji topogeodezyjnej.
W 1969 r. i 1970 r. wykonywał zdjęcia topograficzne w skali 1:10 000, a w 1971 r. – mapy wielkoskalowe w skali 1:500 i 1:1000. W 1972 r. wykonywał zdjęcia topograficzne w skali 1:10 000, a w 1973 r. aktualizację map topograficznych w skali 1:25 000 i zajmował się opracowywaniem map specjalnych.

W latach 1973–1976 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP na kierunku ogólnowojskowym, gdzie uzyskał tytuł oficera dyplomowanego.
W latach 1978–1980 pełnił obowiązki starszego oficera w Zarządzie Topograficznym Sztabu Generalnego WP, zajmował się problematyką zabezpieczenia topograficznego wojsk, organizował kursy metodyczno-szkoleniowe dla kadry jednostek topograficznych i wykładowców topografii wojskowej akademii wojskowych i szkół oficerskich. Opracowywał podręczniki i instrukcje do szkolenia i działalności jednostek topograficznych.
W latach 1980–1987 był szefem sztabu – zastępcą dowódcy 6 Samodzielnego Oddziału Topogedezyjnego w Toruniu, gdzie zajmował się szkoleniem i planowaniem zadań topograficznych jednostki. W 1987 r. z uwagi na wyjazd brata do Kanady został skierowany do służby poza wojskiem – na starszego wykładowcę zajęć wojskowych w Studium Wojskowym przy Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.

W czerwcu 1991 r. powrócił do służby na stanowisko dowódcy 6 Samodzielnego Oddziału Topograficznego, awansując jednocześnie na stopień pułkownika. Oprócz podstawowych obowiązków służbowych związanych z dowodzeniem jednostką rozwijał swoje zainteresowania związane z historią kartografii wojskowej. Opracował i wydał historię jednostki. Z jego inicjatywy i pod jego redakcją w 1993 r. został wydany, pierwszy po II wojnie światowej, kartometryczny plan Torunia („Toruń. Plan miasta”) w skali 1: 15 000. W kolejnych latach był redaktorem m.in. planu miasta Chełmży, mapy topograficzno-turystycznej Brodnickiego Parku Krajobrazowego oraz planu Starego i Nowego Miasta w Toruniu.

W swych ówczesnych działaniach dążył do popularyzacji wiedzy o kartografii wojskowej, zarówno w siłach zbrojnych, jak i w środowisku cywilnym. Zorganizował trzy duże wystawy pt. „Kartografia wojskowa wczoraj i dziś”. W 1996 r. był współorganizatorem międzynarodowej konferencji kartografii historycznej „Kartografia wojskowa krajów strefy bałtyckiej XVI – XX w.” zorganizowanej przez UMK w Toruniu i Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP.

W 1995 r. został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa Zarządu Topograficznego w Sztabie Generalnym WP. W tym czasie aktywnie uczestniczył w programach restrukturyzacyjnych służby topograficznej WP, dostosowując jej strukturę do wymogów i wzorców przyjętych w NATO. Organizował i uczestniczył w wielu międzynarodowych i krajowych konferencjach i seminariach geograficznych.

W 1997 r. ukończył studia podyplomowe w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie na kierunku organizacja i zarządzanie. Natomiast w 1999 r. – roczne Podyplomowe Studium Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej. W tym czasie (równolegle) kontynuował studia doktoranckie w Wojskowym Instytucie Historycznym. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 2001 r. na podstawie rozprawy pt. „Służba Geograficzna (Topograficzna) Wojska Polskiego w latach 1919–1999”.
Był członkiem kilku stowarzyszeń i towarzystw naukowych, utrzymywał stały kontakt z Katedrą Kartografii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wydziałem Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej.

W międzyczasie, we wrześniu 1998 r., został najważniejszym geografem w mundurze wojskowym, obejmując stanowisko szefa Oddziału Topograficznego Sztabu Generalnego WP, a następnie w marcu 2000 r. – szefa Zarządu Geografii Wojskowej w Generalnym Zarządzie Rozpoznania Wojskowego (P2) SG WP.
W latach 1999–2002 kształtował strukturę organizacyjną jednostek topograficznych, dostosowując ją do wzorców powszechnie przyjętych w państwach NATO.

Płk dr Eugeniusz Sobczyński, kierując geografią wojskową, zainicjował szereg projektów. Do najważniejszych należy zaliczyć opracowanie mapy wektorowej Polski poziomu 2 (VMap L2). Innym przełomowym momentem w kartografii wojskowej było zainicjowane opracowania i wydawania wojskowych map lotniczych (serie TPC, JOG-Air), a przede wszystkim map do lotów na niskich wysokościach (serie LFC i TFC(L)). Podjął również współpracę na tym polu z Agencją Ruchu Lotniczego, czego efektem była nowa, oparta o wojskowy podkład topograficzny 6-arkuszowa mapa lotnicza Polski ICAO w skali 1:500 000.
Zasługą pułkownika Sobczyńskiego było także zapoczątkowanie tworzenia nowoczesnego repozytorium cyfrowej informacji geograficznej w formie portalu o kryptonimie GEOSERWER udostępniającego swoje zasoby organom dowodzenia i kierowania na szczeblu MON, SG WP i dowództw rodzajów sił zbrojnych.
Siedmiokrotne reprezentował Polskę na konferencjach szefów służb geograficznych państw NATO w Brukseli. W imieniu ministra obrony narodowej negocjował i podpisał porozumienia o współpracy w dziedzinie geodezji i kartografii wojskowej z wieloma państwami: Wielką Brytanią (1999), Węgrami (1999), Słowacją (1995), Rumunią (1999), Ukrainą (2000), Włochami (2003).

Służąc czynnie w Wojsku Polskim, był członkiem Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej, Rady Programowej „Roczników Geomatyki”, a także komisji rewizyjnej Polskiego Towarzystwa Informacji Przestrzennej.
Służbę wojskową płk dr Eugeniusz Sobczyński zakończył 31 stycznia 2006 r. po 40 latach, 4 miesiącach i 4 dniach. Za osiągnięcia w jej trakcie został odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym i Srebrnym medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju, a także Złotą Odznaką za Zasługi w Dziedzinie Geodezji i Kartografii.
Pułkownik Sobczyński był autorem przeszło dwudziestu artykułów opublikowanych w miesięczniku GEODETA, a także tematycznych dodatków HISTORIA (m.in. „Służba Geograficzna podczas okupacji i Powstania Warszawskiego” oraz „Geografowie wojskowi 2 Korpusu Polskiego w walkach o Monte Cassino oraz wyzwolenie Ankony i Bolonii”).

Zmarł 10 lutego 2025 r. w wieku 77 lat.

Źródło: na podstawie artykułu Jerzego Pietruszki (Komorowo)