Chorwacki jezuita, fizyk, astronom i matematyk, a także filozof, poeta i geodeta. Urodził się 18 maja 1711 roku w Dubrowniku. Ojciec był kupcem z Hercegowiny, matka córką miejscowego notabla. Po ukończeniu szkoły elementarnej w wieku 15 lat wstąpił do Stowarzyszenia Jezusowego. Po odbyciu nowicjatu został wysłany na dalsze nauki do Rzymu. Studiował matematykę i fizykę w Collegium Romanum. Był wybitnie uzdolniony. W l740 roku został mianowany profesorem matematyki w tym kolegium (był nim do 1764 r.). Publikuje w tym okresie liczne, niekiedy bardzo obszerne prace z zakresu matematyki i astronomii, w tym na temat kształtu Ziemi, obserwacji Merkurego, zastosowania obliczeń w budowie teleskopu, grawitacji ziemskiej, geometrii sferycznej. W 1742 roku wraz z innymi naukowcami był konsultantem papieża Benedykta XIV w sprawie zabezpieczenia pękającej kopuły bazyliki św. Piotra w Rzymie. Rady Boskovicia zostały wykorzystane przy ratowaniu budowli. Bosković miał wziąć udział w portugalskiej wyprawie do Brazylii, której celem był pomiar długości stopnia. Za namową papieża Benedykta XIV pozostał we Włoszech i wraz z angielskim jezuitą Christopherem Mairem poprowadził w latach 1750-52 podobne pomiary pomiędzy Rzymem a Rimini. Ich wyniki opublikowane zostały w 1755 roku w pracy „De Litteraria expeditione per pontificiam ditionem od dimetiendos duos meridini gradus a PP. Maire et Boscovici” i posłużyły do opracowania mapy państwa kościelnego.

W 1763 roku ukazała się w Wenecji jego słynna praca „Theoria philosophiae naturalis...”, w której przedstawił atomistyczną teorię budowy materii, łącząc w niej teorie Izaaka Newtona i Wilhelma Leibnitza. W 1761 roku został członkiem Królewskiego Towarzystwa w Londynie. W tym samym roku w drodze z Istambułu do Petersburga przejeżdżał przez Polskę. W Petersburgu został uhonorowany członkostwem Rosyjskiej Akademii Nauk. W latach 1764-70 Boąković był profesorem matematyki na uniwersytecie w Padwie i dyrektorem obserwatorium astronomicznego w Brera, następnie przeniósł się do Mediolanu (1770-73), łączył wówczas nauczanie z kierowaniem obserwatorium w Brera. W 1773 roku wyjechał na zaproszenie króla Francji do Paryża, gdzie mianowano go kapitanem floty francuskiej odpowiedzialnym za sprawy optyki. Prowadził m.in. obserwacje astronomiczne. Po powrocie do Włoch (1783 r.) przebywał dwa lata w Bassano; tam pracował nad „Opera pertinenta ad opticam et astronomiam...”. Bosković jest autorem kilkudziesięciu traktatów naukowych, a także wierszy i poematów. Korespondował z J. R. d’Alembertem, J.L. de Lagrangem, L. Eulerem, D. Bernoullim, P.S. Laplacem. Brał udział w misjach politycznych, był doradcą przy melioracji rejonu Pontine i ratowaniu kopuły katedry w Mediolanie. Jego starszy brat Bartholomew również był jezuitą i matematykiem.
Bosković zmarł 13 lutego 1787 roku w Mediolanie.

Oprac. AB