Jan Stanisław Pielok urodził się 12 czerwca 1936 r. w Gdyni. W 1953 r. ukończył Liceum Ogólnokształcące w Chorzowie, a cztery lata później – Technikum Miernictwa Górniczego dla Pracujących w Bytomiu. W latach 1953–1960 pracował w Kopalni Węgla Kamiennego „Chorzów”, początkowo jako pomocnik mierniczego, a później jako technik mierniczy. Przez pięć lat (1955–1960) był też ratownikiem górniczym.
W latach 1960-1965 studiował na Wydziale Geodezji Górniczej AGH i zakończył je z tytułem zawodowym magistra inżyniera geodety górniczego. Bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę w AGH. W latach 1965–1974 był asystentem i starszym asystentem w Katedrze Geodezji Górniczej Wydziału Geodezji Górniczej, od 1969 r. znajdującej się w strukturach Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej (IGGiP).
W 1974 r. na podstawie pracy „Określenie zmienności współczynnika czasu dla opisu kształtowania się niecek obniżeniowych w górotworze nad eksploatowanym pokładem” napisanej pod kierunkiem prof. Zygmunta Kowalczyka uzyskał stopień doktora. W tym samym roku awansował na stanowisko adiunkta w Zakładzie Badań Deformacji Górotworu IGGiP. W latach 1985–1990 był zastępcą dyrektora IGGiP.
W latach 1978–1980 był zatrudniony na 1/2 etatu jako starszy inspektor ds. szkód górniczych w KWK „Grodziec” w Będzinie, a następnie (1982–1993) w KWK „Andaluazja” w Brzezinach Sląskich. Przez kilka lat (1994–1998) pracował też jako konsultant naukowy w Przedsiębiorstwie Miernictwa Górniczego w Katowicach.
W 1987 roku uzyskał na podstawie rozprawy „Przebieg osiadania powierzchni w czasie, przy komorowo-filarowej eksploatacji złóż soli” uzyskał stopień doktora habilitowanego. W latach 1987–1991 był docentem w Zakładzie Geodezji Górniczej AGH, a następnie profesorem nadzwyczajnym. W 1989 r. został kierownikiem ZGG, od 1992 r. będącego w strukturach Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska. W 1999 r. otrzymał tytuł profesora.
W 2006 r. przeszedł na emeryturę.
W pracy naukowej Profesora można wydzielić następujące kierunki badawcze: problematyka wpływów eksploatacji górniczej na powierzchnię i górotwór, technologia pomiarów i obliczeń w geodezji górniczej, systemy informatyczne dla górnictwa, likwidacja kopalń, składowanie odpadów i magazynowanie surowców w wyrobiskach górniczych.
W 1979 r. podczas Kongresu International Society on Mine Surveying (ISM) w Aachen zaproponowano mu członkostwo IV Komisji (ds. Szkód Górniczych) tego Stowarzyszenia, a następnie został jej przewodniczącym. Od tego czasu organizował coroczne posiedzenia robocze w różnych krajach. Funkcję tę sprawował do 1993 r.
Był autorem i współautorem około 40 pomysłów racjonalizatorskich i kilku patentów w zakresie metod kierowania eksploatacją górniczą w aspekcie minimalizacji jej wpływu na powierzchnię i obiekty górotworu.
Był członkiem Komitetu Geodezji PAN (Sekcji Geodezji Przemysłowej), Komitetu Górnictwa PAN, Międzynarodowego Towarzystwa Miernictwa Górniczego (IMS), New York Academy of Sciences, Komisji Ochrony Powierzchni przy Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką „Za zasługi dla ochrony środowiska i gospodarki wodnej” oraz Srebrną Odznaką „Za zasługi dla górnictwa RP”.
Zmarł 9 listopada 2021 r. w wieku 85 lat.
Źródło: WGGiIŚ AGH
Autor zdjęcia: archiwum GEODETY
|
