Wybitny polski kartograf, wieloletni wykładowca Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Jego zainteresowania naukowo-badawcze koncentrowały się wokół problematyki technologii wydania map, grafiki mapy, percepcji treści i formy mapy oraz teorii barwy w zastosowaniu do kartografii i poligrafii.

Urodził się 23 października 1931 r. w Warszawie, gdzie ukończył Gimnazjum i Liceum im. gen. Jakuba Jasińskiego, a następnie studia inżynierskie w 1954 r. (pomiary podstawowe) i magisterskie w 1956 r. (specjalność: kartografia) na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Studiował również na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie (1958-62). Jednocześnie już od 1955 roku pracował na PW, najpierw jako asystent w Zakładzie Reprodukcji Kartograficznej, potem w Zakładzie Kartografii Instytutu Fotogrametrii i Kartografii, następnie jako starszy asystent (1959-65) i adiunkt (1965-77). Odbył wiele staży zawodowych w drukarniach. W 1966 r. obronił na macierzystej uczelni pracę doktorską zatytułowaną „Estetyczny i użytkowy aspekt barwy na mapie” napisaną pod kierunkiem prof. Felicjana Piątkowskiego. Zawarte w niej tezy przyniosły mu uznanie międzynarodowe. W roku 1976 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Jego rozprawa „Podstawa technologii barwy w kartografii” wprowadziła parametryzację barwy do metodyki opracowywania i produkcji map. W latach 1977-90 był zatrudniony na stanowisku docenta na PW, a od 1991 do 2000 r. – profesora nadzwyczajnego. W 1991 r. uzyskał tytuł naukowy profesora nauk technicznych.

Współorganizował studia poligraficzne przy WGiK PW (1967-70). Został powołany na stanowisko dziekana tego wydziału w 1984 r., ale już rok później – odwołany z przyczyn politycznych. Senator Politechniki Warszawskiej w latach 1981-83, 1984-85 i 1990-93, zasłużony działacz NSZZ „Solidarność”. Od 1991 do 2003 roku był dyrektorem Instytutu Fotogrametrii i Kartografii oraz kierownikiem Zakładu Kartografii IFiK. Pełnił także inne ważne funkcje na uczelni. Ponadto aktywnie angażował się w prace Komitetu Geodezji PAN (przewodniczący Sekcji Kartografii w latach 1990-2003), przez wiele lat był również redaktorem naczelnym kwartalnika PAN „Geodezja i Kartografia”.

Działał w Międzynarodowej Asocjacji Kartograficznej jako członek komisji: ds. Technologii i Produkcji Map oraz Terminologii Kartograficznej; pełnił też funkcję przewodniczącego Komitetu Narodowego ds. MAK. Był członkiem założycielem Stowarzyszenia Kartografów Polskich, Sekcji Kartograficznej SGP oraz wiceprzewodniczącym Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej (1994-2007).

Miał w dorobku prawie 300 publikacji naukowych. Pod jego kierunkiem powstało wzorcowe opracowanie cyfrowe – mapa topograficzna kraju w skali 1:10 000. Miał również spore osiągnięcia dydaktyczne; wypromował 9 doktorów. Kiedy do kartografii weszły technologie cyfrowe, doprowadził do skomputeryzowania laboratoriów Politechniki Warszawskiej.

Zmarł 23 października 2013 r. w wieku 82 lat. W 2017 r. ku jego czci w Gmachu Głównym PW odsłonięto tablicę pamiątkową.