Wacław Laska urodził się 24 sierpnia 1862 roku w Pradze. Studiował matematykę i fizykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola Ferdynanda w Pradze. Studia ukończył rozprawą na temat teorii liniowych równań różniczkowych. Po uzyskaniu w 1890 roku doktoratu rozpoczął pracę jako asystent w Obserwatorium Astronomicznym na tym Uniwersytecie. Niskie zarobki spowodowały, że zrezygnował z astronomii na rzecz geodezji. W 1890 roku habilitował się w tej dziedzinie na Politechnice Praskiej. Od tego roku wykładał kartografię, geodezję wyższą i fotogrametrię. Był docentem na Politechnice Praskiej i uznanym ekspertem w swej dziedzinie. W 1895 roku zaproponowano mu objęcie kierownictwa nad dopiero co utworzoną Katedrą Geodezji Wyższej i Astronomii Sferycznej w Szkole Politechnicznej we Lwowie (Politechnice Lwowskiej).

W latach 1895-1911 zajmował się głównie geofizyką, a jego wykłady obejmowały geodezję wyższą, geofizykę i sejsmologię. Rozbudował tamtejsze obserwatorium astronomiczne, a w 1901 roku z jego inicjatywy uruchomiono na Politechnice stację sejsmologiczną. W 1897 roku Laska habilitował się w zakresie astronomii. 28 grudnia 1898 r. mianowany profesorem zwyczajnym astronomii sferycznej i geodezji wyższej. W 1911 roku powrócił do Pragi; został profesorem matematyki stosowanej na Uniwersytecie Karola Ferdynanda. Od 1920 roku był dyrektorem założonego przez siebie Państwowego Instytutu Geofizycznego, a w 1924 roku zainstalował w nim ważący tonę sejsmograf poziomy Wiecherta.

Był autorem około 250 prac naukowych. W 1899 roku wydał podręcznik „Astronomia i geografia matematyczna”, w 1901 roku ukazała się jego „Astronomia sferyczna i geodezja wyższa”, a dwa lata później napisany wspólnie z polskim profesorem geodezji Sewerynem Widtem podręcznik „Miernictwo”.

Wacław Laska zmarł 27 lipca 1943 r. w Řevnicach.