Kartograf, astronom, badacz Oceanii. Urodził się 2 października 1809 r. w Puławach. Ukończył studia na Wydziale Matematyki, Budownictwa i Miernictwa Uniwersytetu Warszawskiego, studiował także w Szkole Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego w Warszawie i w Paryżu (École des Ponts et Chaussées). Uczestniczył w powstaniu listopadowym w stopniu podporucznika artylerii. Za męstwo w walce odznaczono go Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari.

Po upadku powstania wyemigrował. W 1843 r. wstąpił do francuskiej służby kolonialnej i udał się na Tahiti, by pracować w tamtejszej administracji. W 1844 r. brał udział w wyprawie, która rozszerzyła wpływy francuskie na archipelag Markizów. Na Tahiti Kulczycki pełnił funkcję topografa i kierownika Departamentu ds. Ludności Tubylczej. W głównym mieście wyspy – Papeete – urządził pierwsze w Oceanii obserwatorium astronomiczne wyposażone w precyzyjny zegar oraz lunetę o dużej mocy (ulica, na której znajdowało się obserwatorium nazwano „de la Petite Pologne”). Kulczycki wykonał mapy Tahiti, Moorei i archipelagu Tuamotu; pomierzył tamtejsze góry i prowadził badania geologiczne. Odbywał także podróże badawcze na inne wyspy. W latach 1859-65 przebywał w Nowej Kaledonii, gdzie kierował obserwatorium astronomicznym w stolicy kraju Numei i był odpowiedzialny za sprawy wewnętrzne kolonii. W okresie II Cesarstwa został odznaczony francuską Legią Honorową. Jego mapy ilustrowały książkę znanego francuskiego podróżnika Julesa Garniera opisującą Oceanię. Po przejściu na emeryturę w 1865 r. Kulczycki powrócił na Tahiti. W 1880 r. był przez jedną kadencję członkiem tamtejszej Rady Kolonialnej. Zmarł na Tahiti 11 czerwca 1882 r.

Opr. BS, marzec 2011 r.