Ukazuje się ustawa o mierniczych przysięgłych. Aby zostać mierniczym przysięgłym należało mieć obywatelstwo polskie, wykształcenie wyższe lub średnie i odpowiednią praktykę zawodową. Konieczne było zdanie egzaminu przed jedną z dwóch państwowych komisji egzaminacyjnych (Lwów, Warszawa). Prawo nadawania tytułów i nadzór nad wykonywaniem zawodu należały do wojewody. Mierniczy wykonywał wszelkie prace pomiarowe, które nie były zastrzeżone dla służb państwowych. Plan lub mapa opatrzona jego pieczęcią były dokumentami urzędowymi.