|
Regina Tokarczyk
W Krakowie jest wiele obiektów zabytkowych, które z różnych przyczyn nie mogą być udostępnione do bezpośredniego zwiedzania. Należy do nich absydiola odkryta niedawno w kościele św. Andrzeja - maleńkie pomieszczenie o wymiarach: 0,6 m głębokości, 1,5 m szerokości i 3,5 m wysokości. Odsłonięte w niej freskowe malowidła pochodzące z połowy XII wieku są najprawdopodobniej najstarszym zachowanym zespołem romańskich fresków w Polsce. Wirtualne zwiedzanie absydioli umożliwia wizualizacja opracowania fotogrametrycznego w 3D z zastosowaniem języka VRML (wykonał Aleksander Dziedzic w pracy magisterskiej "Komputerowa wizualizacja 3D reliktów romańskich z kościoła św. Andrzeja w Krakowie".
Rys. 1. Widok fresków romańskich na tle zrekonstruowanej
absydioli w kościele św. Andrzeja w Krakowie.
W ramach pracy magisterskiej w ZFiIT wykonal Aleksander Dziedzic.
Rys. 2. Obraz cyfrowy składa się z pikseli,
którym odpowiada pewna liczba wyrażająca jego jasność
Rys. 3. Obrazy o różnej rozdzielczości radiometrycznej. A) obraz dwutonalny (1 bit = 21 tonów), B) obraz w odcieniach szarości (8 bitów =28= 256 tonów), C) obraz barwny RGB (24 bity = 224 = 16,7 milionów tonów). [Wykorzystano fragment zdjęcia J. Tarkowskiej "Widok z ulicy Kanoniczej" http://www.wawel.krakow.pl/wyniki_konkursu_0.htm]
Takie efekty daje połączenie możliwości internetu z produktami fotogrametrii cyfrowej, której metody dominują obecnie w opracowaniach fotogrametrycznych. Fotogrametria cyfrowa jako materiał źródłowy wykorzystuje obraz cyfrowy, pozyskany z różnych sensorów zaopatrzonych w detektory uczulone na promieniowanie elektromagnetyczne w różnych zakresach długości fal. Klasyczna fotografia oparta na związkach srebra pozwalała na zapis promieniowania głównie w zakresie światła widzialnego i bliskiej podczerwieni, Obecnie obrazy cyfrowe można rejestrować prawie z całego zakresu promieniowania elektromagnetycznego. Otrzymuje się je za pomocą:
- skanowania zdjęć analogowych z użyciem skanerów fotogrametrycznych,
- cyfrowych kamer fotogrametrycznych,
- skanerów liniowych lub powierzchniowych umieszczonych na pokładach samolotów lub satelitów,
- radiometrów i systemów mikrofalowych,
- amatorskich cyfrowych aparatów fotograficznych,
- innych urządzeń.
W urządzeniach tych następuje próbkowanie i dyskretyzacja sygnałów dochodzących do detektorów. Obraz cyfrowy jest uporządkowanym zapisem odpowiedzi spektralnych pomierzonych na elementarnych polach obiektu (Z. Kurczyński, R. Preuss, "Podstawy fotogrametrii"). Jego przedstawieniem jest macierz o wymiarach M x N x K, gdzie M i N to liczba wierszy i kolumn macierzy, K jest ilością kanałów spektralnych rejestrowanego promieniowania. Każdemu elementowi macierzy - pikselowi (rys. 2) odpowiada pewna liczba wyrażająca wartość energii odbitej lub emitowanej (jasność piksela) od elementarnego pola obiektu, najczęściej z zakresu 0-255, co wynika z przyjętego jej zapisu na 8 bitach pamięci. Jednak rozdzielczość radiometryczna obrazu cyfrowego może być też inna, można np. utworzyć obraz dwutonalny czy w barwach naturalnych (rys. 3).
| 
