|
Termin
11 sierpnia – 3 listopada 1974 r.
Zadanie
Fotogrametryczna inwentaryzacja medresy (szkoły koranicznej) Al-Attarin w mieście Fez
Cele dodatkowe
-Zapoznanie się z nowymi rozwiązaniami technologicznymi w produkcji sprzętu geodezyjnego i fotogrametrycznego
-Zebranie danych na temat organizacji służb geodezyjnych i fotogrametrycznych oraz metod prowadzonych prac w krajach Europy i Afryki
-Nawiązanie kontaktów z wyższymi uczelniami technicznymi i specjalistycznymi instytucjami geodezyjnymi
-Zebranie dokumentacji fotograficznej na temat nowoczesnych rozwiązań komunikacyjnych
Uczestnicy wyprawy
studenci:
Krystian Wachowski – kierownik wyprawy
Adam Boroń
Aleksander Brodowicz
Antoni Cygan – kierowca
Józef Jagoda
Paweł Madejski
Jerzy Mikołajczak
Jan Mirek
Antoni Myłka
Eugeniusz Stopa
dr Jan Pielok – opiekun naukowy z WGG AGH
Tadeusz Rokossowski – opiekun z ramienia AGH
Andrzej Chełkowski – przedstawiciel MPG Kraków
Józef Niemczuk – przedstawiciel MPG Kraków
Jan Kardasz – przedstawiciel OPGK Katowice
Maciej Szczepaniec – lekarz
Organizatorzy
Socjalistyczny Związek Studentów Polskich, rektor AGH, Instytut Geodezji Górniczej i Przemysłowej AGH, Instytut Geodezji i Kartografii w Warszawie, Miejskie Przedsiębiorstwo Geodezyjne w Krakowie (dzisiaj KPG), Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjne w Warszawie (dzisiaj PPGK), Okręgowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne w Katowicach, Okręgowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne w Szczecinie
Obiekt pomiaru
 Medresa Al-Attarin zlokalizowana jest w Medynie – starej dzielnicy miasta Fez, dawnej stolicy Maroka. Medresa została wzniesiona w latach 1323-25 za panowania sułtana Abu Saida Usmana II. Jest jednym z najpiękniejszych przykładów architektury z okresu dynastii Merynidów. Al-Attarin była rodzajem domu studenckiego dla uczących się prawa koranicznego i teologii na pobliskim uniwersytecie Quarawiyyin.
Medresa była ważnym ośrodkiem w życiu miasta. W XVI wieku, w szczytowym okresie jej rozwoju, szkołę ukonczyło 8 tys. studentów. Nazwę wzięła od pobliskiego suku korzennego (attar to po arabsku perfumy). Podobnie jak inne szkoły z tego okresu jest bogato zdobiona, z prostokątnym dziedzińcem i arkadami. Sztukaterie i dekoracyjne mozaiki przypominają zdobienia pałacu w hiszpańskiej Alhambrze. Z ozdobnym dziedzińcem kontrastowało spartańskie wyposażenie sal dla studentów.
W czasie prac wykonywanych przez uczestników wyprawy obiekt był bardzo zapuszczony. Po rekonstrukcji medresa w pełni oddaje piękno marokańskiej architektury i jest udostępniona publiczności.
W 1981 r. zabytkowa dzielnica Medyna wraz z medresą, karawanserajami i meczetami została wpisana przez UNESCO na Światową Listę Dziedzictwa.
Przebyta trasa
NRD, RFN, Szwajcaria, Francja, Hiszpania, Maroko, Algieria, Tunezja, Włochy, Jugosławia, Austria, Czechosłowacja
Środek transportu
Samochód ciężarowy star A29 (wypożyczony bezpłatnie z Przedsiębiorstwa Geologicznego w Kielcach)
Przebieg wyprawy
Pomysł zorganizowania wyprawy zrodził się w październiku 1973 r. Impuls do tego dał udany obóz naukowy studentów Koła Naukowego Geodetów Wydziału Geodezji Górniczej AGH, który odbył się w jugosłowiańskich Alpach latem tego samego roku. Praca zrealizowana na zlecenie Zakładu Geologicznego z Ljubljany została dobrze przyjęta. Studenci wykonali mapę sytuacyjno-wysokościową pod przyszłą kopalnię uranu (pierwotnie mieli pomierzyć wejścia do… jaskiń). Grupa uczestników obozu postanowiła wykorzystać zdobyte wtedy doświadczenie i wybrać się jeszcze dalej. Rozważano wyjazd do Tunezji, Indii, Egiptu.
Pożegnanie ekipy na krakowskim Rynku; w środku Krystian Wachowski, tyłem prof. Michał Odlanicki-Poczobutt
Przygotowania rozpoczęto w listopadzie 1973 r. od szerokiej korespondencji z instytucjami zainteresowanymi ochroną zabytków architektury. Patronat nad wyprawą objął dziekan Wydziału Geodezji Górniczej doc. dr Zbigniew Sitek. Program ekspedycji konsultowano z prof. Michałem Odlanickim-Poczobuttem (dyrektorem Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej) oraz prof. Jerzym Gomoliszewskim.
Pierwszy pozytywny sygnał nadszedł z Uniwersytetu Technicznego we włoskim Bari. Tam też pewnie udałaby się wyprawa, jednak w lutym 1974 roku nadeszła propozycja z Departamentu Kultury Materialnej UNESCO w Paryżu. Studentom zaoferowano wykonanie fotogrametrycznej inwentaryzacji zabytków na terenie Medyny – starej dzielnicy miasta Fez w Maroku. Pozytywnie odpowiedziały także niemieckie i szwajcarskie zakłady produkujące sprzęt pomiarowy, które zaprosiły Polaków do złożenia wizyty.
Wizyta w Narodowym Instytucie Geograficznym (IGN) w Paryżu
Wsparcia finansowego i organizacyjnego udzieliły wyprawie: Miejskie Przedsiębiorstwo Geodezyjne z Krakowa, Okręgowe Przedsiębiorstwa Geodezyjno-Kartograficzne z Katowic i Szczecina oraz Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjne z Warszawy. Pierwsze z nich jako główny współorganizator wypożyczyło niezbędny sprzęt, w tym kamerę fotogrametryczną. Skład wyprawy zatwierdziła Rada Wydziału ds. Młodzieży.
| 
NAWI
