Radarowe oczy Europy
Data wystrzelenia: 1A – 3 kwietnia 2014 r., 1B – 25 kwietnia 2016 r. (utracony w grudniu 2021 r.) Orbita: heliosynchroniczna, wysokość 693 km Instrumenty: radar SAR działający w paśmie C Przewidywany czas pracy: 7 lat
Satelity Sentinel-1 są kontynuacją wcześniejszych europejskich misji radarowych, takich jak ERS-1 i ERS-2 czy Envisat, ale są od swoich poprzedników znacznie bardziej zaawansowane. Dzięki temu, że wystrzelono dwa bliźniacze aparaty, zagwarantowano krótki czas rewizyty dowolnego zakątka globu wynoszący tylko 6 dni.
Kluczową zaletą zobrazowań z satelitów radarowych jest możliwość obrazowania w dowolnych warunkach pogodowych czy oświetleniowych, a więc również w nocy oraz przy pełnym zachmurzeniu. Przydatność tej cechy ujawnia się chociażby w zarządzaniu kryzysowym, np. przy wyznaczeniu zasięgu fali powodziowej. W takich przypadkach dane należy pozyskać jak najszybciej. Jednak gdy chcemy zastosować popularne zobrazowania optyczne, podtopiony teren często spowity jest gęstą warstwą chmur, co uniemożliwia pozyskanie zdjęcia.
![](https://geoforum.pl/upload/images/1_flood.jpg)
Mapa zasięgu fali powodziowej opracowana w ramach systemu Copernicus na podstawie satelitarnych zobrazowań radarowych (fot. Copernicus)
Dane radarowe świetnie sprawdzają się również w monitorowaniu oceanów. Dobrze widoczne są na nich statki, góry lodowe czy zasięg pokrywy lodowej. Z kolei dzięki informacji o szorstkości powierzchni mórz i oceanów możliwe jest pozyskiwanie informacji o plamach oleju.
Zobrazowania z aparatów Sentinel-1 przydają się także w monitorowaniu środowisk lądowych. Pozwalają np. śledzić deforestację czy procesy urbanizacyjne. Trwają prace nad wykorzystaniem tych danych do rozpoznawania upraw – toczą się one m.in. w Głównym Urzędzie Statystycznym.
Radar Sentinela-1 dostarcza jednak nie tylko zobrazowań. Dzięki wykorzystaniu technologii interferometrii radarowej możliwy staje się precyzyjny pomiar nawet niewielkich deformacji terenu. Wykorzystywane jest to np. w monitoringu geodezyjnym rozległych obszarów czy w badaniu skutków trzęsień ziemi.
![](https://geoforum.pl/upload/images/1_osiadanie.jpg)
Mapa przemieszczeń opracowana w technologii interferometrii radarowej trwałych reflektorów na podstawie danych z Sentinela-1A (fot. ESA)
Sentinel-1 pozyskuje dane w czterech trybach: • Stripmap (SM) – dla pasa o szerokości 80 km pozyskiwane są dane w rozdzielczości 5 m. Ten tryb wykorzystywany jest tylko na potrzeby zarządzania kryzysowego. • Interferometric Wide swath (IW) – dane w rozdzielczości 5 x 20 metrów pozyskiwane są dla pasa o szerokości 250 km. To tryb wystarczający dla większości użytkowników potrzebujących danych dla obszarów lądowych. • Extra-Wide swath (EW) – kosztem słabszej rozdzielczości (20 x 40 metrów) dane pozyskiwane są dla pasa o szerokości aż 400 km. Taki tryb jest stosowany głównie w pomiarach oceanów oraz obszarów polarnych. • Wave (WV) – to tryb podobny do tych stosowanych w aparatach Envisat i ERS, choć wyróżnia go wyższa rozdzielczość. Dane pozyskiwane są dla obszarów o wymiarach 20 x 20 km w rozdzielczości 5 x 5 m. Tryb stosowany jest na ogół na otwartych oceanach.
![](https://geoforum.pl/upload/images/1_tryby.jpg)
Już wiadomo, że misja obu satelitów będzie kontynuowana. Pod koniec 2015 roku podpisano bowiem umowę na budowę aparatów C i D. Pierwszy z nich ma znaleźć się w kosmosie w 2023 roku. Jego wystrzelenie będzie o tyle istotne, że wypełni lukę po satelicie 1B, który uległ awarii w grudniu 2021 roku.
Opracowanie Jerzy Królikowski październik 2017 (ostatnia aktualizacja: kwiecień 2023)
|