BARI '83 Düsseldorf (RFN)

- część 1 z 3 » »»

Termin
5 września – 23 października 1983 r.

Zadanie
Fotogrametryczna inwentaryzacja fasady Muzeum Sztuki i pierzei kilku kamienic w Düsseldorfie

Cele dodatkowe
-Wizyta w siedzibie UNESCO w Paryżu i przekazanie opracowań wykonanych przez poprzednie wyprawy BARI (do Segowii i Salonik)
-Wizyta w Wyższej Szkole Technicznej w Akwizgranie i zapoznanie się z programem studiów w zakresie geodezji, zwiedzanie laboratoriów i pracowni
-Wizyta w zakładach sprzętu pomiarowego Wild w Heerbrugg (Szwajcaria) i poznanie procesu technologicznego oraz najnowszych instrumentów oferowanych przez tę firmę

Uczestnicy wyprawy
studenci:
Piotr Szajt – kierownik wyprawy
Waldemar Borzych
Piotr Figołuszka
Wiesława Grochot
Janusz Haliński
Andrzej Klimczak
Adam Olbrich
Jacek Skoczek
Janusz Sobczyk
Stanisław Szymocha
Sławomir Wach

dr Adam Bałut – opiekun naukowy z WGG AGH
Bogusław Batko – przedstawiciel KPG Kraków
Roman Kloserowski – przedstawiciel KPG Kraków
Andrzej Bukowski – kierowca

Współorganizatorzy
KPG Kraków, PEGiK „Geokart”

Obiekt pomiaru
Budynek Muzeum Sztuki w Düsseldorfie znajduje się na dawnych terenach targowych nad brzegiem Renu, na których już w 1902 roku odbywały się wystawy handlowe. W 1925 roku rejon ten został przebudowany na potrzeby największej wystawy czasów republiki weimarskiej – „Zdrowie, opieka społeczna, kultura fizyczna” (1926 r.), którą zwiedziło 7,5 mln osób. Autorem planu przebudowy terenów targowych był znany niemiecki architekt Wilhelm Kreis, a pawilony i budowle projektowali inni wybitni architekci.

W 1928 roku w jednym z budynków (Ehrenhof) umieszczono muzeum ceramiki i kolekcję sztuki dekoracyjnej. Jednocześnie miasto pozyskało północno-zachodnie skrzydło kompleksu dla zbiorów muzealnych. Następnie przeniesiono tu zbiory Akademii Sztuk Pięknych. Jako Muzeum Sztuki obiekt funkcjonuje od 1932 roku. W latach 1976-85 na terenie Ehrenhofu prowadzono prace renowacyjne. W zbiorach znajduje się dzisiaj ok. 100 tys. eksponatów.

Przebyta trasa
NRD, RFN, Belgia, Francja, Szwajcaria, Liechtenstein, Włochy, Jugosławia, Austria, Czechosłowacja

Środek transportu
Samochód ciężarowy star 200 (wypożyczony od KPG Kraków)

Przebieg wyprawy
Przygotowania do wyprawy rozpoczęto już wiosną 1982 roku, wybierając szeroki skład i kierownika. Do Komitetu ds. Ratowania Dziedzictwa Kulturowego UNESCO w Paryżu zwrócono się z prośbą o wskazanie zabytkowego obiektu, który mógłby być celem inwentaryzacji fotogrametrycznej wykonanej przez studentów. UNESCO odpowiedziało, że są szanse na taki obiekt w Algierii.

Na początku 1983 roku wyłoniono ścisły skład wyprawy. Prowadzono szeroką akcję mającą na celu pozyskanie niezbędnych funduszy i wyposażenia. Nawiązano korespondencję z firmami produkującymi sprzęt geodezyjny i fotogrametryczny oraz ze szkołami wyższymi kształcącymi w dziedzinie geodezji w celu zorganizowania tam wizyt i zapoznania się z ich działalnością.

Rozpoczęto załatwianie paszportów i wiz. Jednak wciąż nie nadchodziła odpowiedź z algierskiego Ministerstwa Kultury w sprawie przyjęcia polskiej ekipy. Nie pomogły nawet rozmowy prowadzone z UNESCO i ambasadą Algierii w Polsce. Wreszcie w lipcu nadeszła odpowiedź, ale… negatywna. To całkowicie zburzyło plany organizatorów. Na gwałt zaczęto szukać obiektu zastępczego, rezygnacja z wyjazdu spowodowałaby bowiem zmarnowanie wielomiesięcznego wysiłku i niemałych środków, jakie pochłonęło przygotowanie wyjazdu (na konto wyprawy wpłacono 1,190 mln złotych, z czego znakomitą większość już wydano na sprzęt i zaopatrzenie).

Śniadanie na trawie

W tej podbramkowej sytuacji pomogły Przedsiębiorstwo Eksportu Geodezji i Kartografii „Geokart” i KPG Kraków (finansujące w dużej mierze wyprawę). Dzięki ich staraniom nadeszło zaproszenie z niemieckiej firmy Arkade z Düsseldorfu, której szefem był Polak. Ponieważ wszystkie te zabiegi trwały dość długo, zamiast w lipcu, jak planowano, ekipa wyjechała z Krakowa dopiero późnym wieczorem 5 września.

Od razu skierowano się do Düsseldorfu. Stolica Północnej-Nadrenii Westfalii przywitała uczestników BARI deszczem i zimnem. Przez dwa tygodnie potrzebne na pomiary ekipa kwaterowała w barakach pracowniczych, w których mieszkali także inni Polacy pracujący w Arkade. Zadaniem studentów była fotogrametryczna inwentaryzacja fasady Muzeum Sztuki oraz pierzei kilku kamieniczek. Prace trwały od rana do wieczora. Ekipa podzieliła się na zespoły wykonujące konkretne zadania (założenie osnowy, pomiar fotopunktów, zdjęcia kamerą). Równolegle z pracami polowymi prowadzono kameralną obróbkę materiału.

Pomiar osnowy

19 września po zakończeniu pomiarów i pożegnaniu z szefem firmy Arkade wyprawa wyruszyła do Akwizgranu (Aachen) na spotkanie w tamtejszej Wyższej Szkole Technicznej (RWTH). Studentów przyjął prof. Bertold Witte, który zapoznał ich z programem kształcenia w RWTH w dziedzinie geodezji. Podczas zwiedzania laboratoriów i oglądania instrumentów, jakimi dysponowała uczelnia, największe wrażenie na uczestnikach wyprawy zrobił ośrodek ETO (Elektronicznej Techniki Obliczeniowej).

Jeszcze tego samego dnia ekipa wyruszyła do Belgii, skąd skierowała się do Paryża. Tam kilkuosobowa delegacja udała się do siedziby UNESCO, gdzie przekazano opracowania wykonane w ramach wypraw do Segowii i Salonik. Omawiano także warunki dalszej współpracy, mając na względzie uniknięcie w przyszłości kłopotów podobnych do tych, jakie obecna wyprawa miała z algierską administracją. Pobyt w Paryżu wykorzystano także na zwiedzanie miasta. Poza obowiązkowymi punktami: wieżą Eiffla, Luwrem i Wersalem, były także liczne polskie akcenty – Biblioteka Polska, hotel Lambert, domy, w których mieszkali Chopin, Mickiewicz, Lelewel czy Kościuszko. W drodze do Szwajcarii ekipa podróżowała przez Chamonix, gdzie zaliczono szczyt Aiguille du Midi (3842 m), wjeżdżając na niego najwyżej położoną w Europie kolejką linową.

część 1 z 3

1 2 3 » »»