Kamera miała więc już obiektyw, matówkę, pryzmat i coraz bardziej przypominała aparat fotograficzny. Trzeba było jeszcze zarejestrować i utrwalić wyświetlany obraz. Rozwiązanie tego problemu przyniosła chemia.
Pierwsze ścieżki przetarto już w średniowieczu. Najpierw dominikanin Albertus Magnus, zajmujący się w XIII w. między innymi alchemią, uzyskał azotan srebra. Z kolei dwa wieki później (1556 r.) Georg Fabricius zaobserwował czernienie minerału chlorku srebra pod wpływem promieni słonecznych.

Pierwsze nietrwałe obrazy otrzymał dopiero w 1727 r. niemiecki lekarz Johann Heinrich Schulze, który naświetlał chlorek srebra naniesiony na kredowym podkładzie. Pół wieku później szwedzki chemik Karl Wilhelm Scheele zaobserwował, że związki srebra czernieją w różnym stopniu w zależności od czasu ich wystawienia na działanie promieni słonecznych, a zmiana ta nie zależy od temperatury. Sczerniałym bromkiem srebra było zredukowane metaliczne srebro, a do utrwalenia obrazu wystarczył zwykły amoniak. W 1802 r. chemicy Thomas Wedgwood i Humphrey Davy otrzymali z kolei nietrwały obraz na papierze nasyconym azotanem srebra, a w 1815 r. John Herschel odkrył tiosiarczan sodu, czyli utrwalacz (rozpuszczający i wypłukujący substancję światłoczułą), chyba najważniejszy składnik w całym chemicznym łańcuszku. Było więc coraz bliżej.

Za ojca fotografii uważa siÄ™ powszechnie Francuza Josepha Niecéphora Niépce, który już w 1816 r. uzyskaÅ‚ obraz (negatywowy) na papierze powleczonym chlorkiem srebra. Nie potrafiÅ‚ go jednak utrwalić. Po wielu próbach udaÅ‚o mu siÄ™ to dopiero w 1826 r.

Niépce przez blisko 8 godzin naÅ›wietlaÅ‚ cynowÄ… pÅ‚ytÄ™ pokrytÄ… Å›wiatÅ‚oczuÅ‚ym asfaltem syryjskim, który w naÅ›wietlonych miejscach twardniaÅ‚, a z nienaÅ›wietlonych byÅ‚ zmywany terpentynÄ…. TechnologiÄ™ tÄ™ nazwaÅ‚ heliografiÄ…. Niezależnie od Niépce, choć bez wiÄ™kszych sukcesów, nad tym samym problemem gÅ‚owiÅ‚ siÄ™ malarz i wynalazca diaporamy Louis Jacques Mandé Daguerre. W 1929 r. obaj Francuzi zaczÄ™li ze sobÄ… współpracować. Po Å›mierci Niépce Daguerre pracowaÅ‚ dalej nad wynalazkiem bogatszy o wiedzÄ™ przekazanÄ… przez partnera. W 1837 r. zaprezentowaÅ‚ metodÄ™ otrzymywania obrazu (pozytywowego) nazwanÄ… od jego nazwiska dagerotypiÄ…. Obraz z kamery rzutowany byÅ‚ na posrebrzanÄ… miedzianÄ… pÅ‚ytÄ™ pokrytÄ… warstwÄ… jodku srebra, proces wywoÅ‚ywania nastÄ™powaÅ‚ w oparach rtÄ™ci, tworzÄ…cych amalgamat ze srebrem, zarejestrowany obraz utrwalano w gorÄ…cym roztworze soli kuchennej. Czas naÅ›wietlania wynosiÅ‚ od kilku do kilkudziesiÄ™ciu minut i byÅ‚ uzależniony od warunków oÅ›wietleniowych. Wynalazek Daguerra w 1839 r. przedstawiÅ‚ na posiedzeniu Francuskiej Akademii Nauk wybitny fizyk François Dominique Arago. Daguerre i potomkowie Niépce otrzymali z tytuÅ‚u tak znaczÄ…cego osiÄ…gniÄ™cia dożywotnie renty od rzÄ…du francuskiego.