|
 Nazwa: QZSS (Quasi-Zenith Satellite System)
Kraj rozwijający system: Japonia
Aktualna liczba satelitów: 5
Docelowa liczba satelitów: 7
Typ orbity: wysoka, eliptyczna (HEO)
Ogłoszenie operacyjności: 2018 r.
Historia
Program QZSS japoński rząd zatwierdził w 2002 roku, a więc trzy lata po rozpoczęciu prac nad MSAS (Multi-functional Satellite Augmentation System). W porównaniu z innymi rozwiązaniami SBAS założenia tego systemu są dość nietypowe. Koncepcja Japońskiej Agencji Kosmicznej (JAXA) zakłada bowiem, że trzy satelity QZSS będą krążyły nie – jak to jest zazwyczaj – na orbicie geostacjonarnej, lecz na tzw. quasi-zenitalnej. Jej parametry zostały dobrane tak, by przynajmniej jeden aparat był nad Japonią stale widoczny w okolicach zenitu. To będzie przekładało się na lepszą dostępność sygnału z poprawkami.
QZSS można uznać za hybrydę systemu GNSS i SBAS. Satelity będą bowiem nadawać kompatybilne z amerykańskim GPS sygnały L1 C/A, L1C, L2C oraz L5. Jego segment kosmiczny będzie się jednak składać tylko z trzech satelitów, a to uniemożliwia wyznaczanie pozycji tylko na podstawie jego wiadomości nawigacyjnych. Poza tym, podobnie jak rozwiązania SBAS, QZSS będzie również nadawać poprawki dla GPS.
Pierwszy satelita systemu QZSS (nazwany Miczbiki, co po japońsku oznacza kroczyć) został wystrzelony 11 września 2010 roku. Ogłoszenie pełnej opracyjności ogloszono w roku 2018. System oferuje obecnie trzy kategorie usług pozwalające na wyznaczanie pozycji z dokładnością od 1 m do nawet 10 cm.
Opracowanie Jerzy Królikowski, 2010 (ostatnia aktualizacja: 2023 r.)
| 
