Podczas posiedzenia 13 czerwca br. Sejm przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
Ustawa reguluje m.in. zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej. Do tej pory, z uwagi na niezdefiniowanie tego pojęcia w przepisach podatkowych i w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, organy administracji państwowej stały na stanowisku, że przedsiębiorcy nie przysługuje prawo do zawieszenia działalności gospodarczej, a jedynie do jej likwidacji. Stanowisko to było sprzeczne z art. 22 Konstytucji („ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny”).
Nowelizacja wprowadza ogólną zasadę, że przedsiębiorca, który nie zatrudnia pracowników, może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej, a decyzja o jej zawieszeniu i wznowieniu należy tylko do niego. Przedsiębiorca, który zawiesił działalność, jest zobowiązany do wykonywania wszelkich obowiązków nakazanych przepisami prawa, m.in.: składania rocznego zeznania podatkowego, płacenia podatku (za rok podatkowy), rozliczania VAT-u (od czynności dozwolonych ustawą).
Zawieszenie działalności gospodarczej dotyczy tylko przedsiębiorców, którzy nie zatrudniają pracowników, bowiem powiązanie zawieszenia z całkowitym zwolnieniem z opłacania składek ZUS w okresie zawieszenia możliwe jest tylko w odniesieniu do przedsiębiorców niezatrudniających pracowników.
Działalność gospodarczą można zawiesić maksymalnie na 24 miesiące. O jej zawieszeniu lub wznowieniu przedsiębiorca informuje odpowiedni organ ewidencyjny, który przekazuje tę informację właściwemu organowi podatkowemu, urzędowi statystycznemu i ZUS. Za okres zawieszenia działalności gospodarczej przedsiębiorca nie będzie płacić zaliczek ani podatku dochodowego (składać będzie zerowe rozliczenia roczne), składać deklaracji VAT, odprowadzać składek ZUS. W okresie zawieszenia przedsiębiorca może ubezpieczyć się dobrowolnie. Jednocześnie nie będzie on mógł osiągać dochodów związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.
Ponadto ustawa wprowadza nowe przepisy dotyczące wiążących interpretacji prawa wydawanych przez organy administracji publicznej lub państwowe jednostki organizacyjne. Zgodnie z nimi przedsiębiorca będzie mógł o taką interpretację występować nie tylko w sprawach podatkowych, ale także np. dotyczących składek na ubezpieczenie zdrowotne czy społeczne. Wiążące interpretacje dotyczą danin publicznych nakładanych na przedsiębiorców (podatki, składki, opłaty oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw niż ustawa budżetowa). Opłata za wydanie interpretacji wyniesie 75 zł.
Znowelizowana ustawa przewiduje również, że organy administracji publicznej nie będą mogły odmówić przyjęcia niekompletnych pism i wniosków oraz żądać dokumentów, których obowiązek złożenia nie wynika wprost z przepisów prawa. Ukróci to nagminną obecnie praktykę odsyłania przedsiębiorców lub nieprzyjmowania wniosków, jeśli nie zawierały one wszystkich dokumentów.
Ustawa wejdzie w życie po upływie 45 dni od ogłoszenia.
nadchodzące wydarzenia
zobacz pozostałe
