Analiza przestrzenno-czasowa pandemii przy użyciu ograniczonych danych o zakażeniach może być przydatna do szybkiej i wstępnej oceny rozprzestrzeniania się infekcji. Artykuł na ten temat opublikowali: dr hab. inż. Albina Mościcka, dr inż. Andrzej Araszkiewicz, mgr inż. Jakub Wabiński, dr inż. Marta Kuźma i mgr inż. Damian Kiliszek.
W artykule „Modeling of Various Spatial Patterns of SARS-CoV-2: The Case of Germany” omówili oni badania przestrzennego zróżnicowania struktury i koncentracji przestrzennej zarażonych osób. Zjawiska badano w okresie dwóch fal infekcji w Niemczech: wiosną i jesienią 2020 r. Do badań wybrano obszar Niemiec z uwagi na dużą liczbę wykonywanych tam testów oraz dostępność szczegółowych danych dotyczących zakażeń, podawanych przez Instytut Kocha z Berlina.
– Wyniki badań wykazały, że o ile w początkowej fazie pandemii (wiosną) istniały pojedyncze ogniska zakażeń, o tyle jesienią zakażenia objęły już cały kraj. Oznacza to, że latem, gdy wydawało się, że wirus odpuścił, on po cichu rozprzestrzeniał się na cały kraj. To dowodzi jak bardzo jest on podstępny i jest cenną wskazówką do tego, aby zachować czujność nawet wtedy, gdy statystyki zakażeń są bardzo optymistyczne” – wnioskuje dr hab. inż. Mościcka.
W analizie przestrzennej zastosowano model potencjału, entropię, metodę centrograficzną i krzywą Lorenza. Model umożliwił wyodrębnienie regionów rdzeniowych o wysokim poziomie rozwoju nowych infekcji wraz z obszarami ich oddziaływania oraz regiony o niskim poziomie generowania nowych infekcji. Entropia wykazała przestrzenny rozkład zróżnicowania obszaru objętego zakażeniami oraz zmianę tych cech między wiosną a jesienią. Metoda koncentracji umożliwiła przestrzenne i liczbowe zademonstrowanie koncentracji zakażonej populacji na danym obszarze.
Zdaniem dr hab. inż. Mościckiej przykład Niemiec pokazuje, że nawet krajom, które uważane są za dość dobrze radzące sobie z pandemią, nie jest łatwo sprostać walce z tak podstępnym wrogiem jak wirus SARS-CoV-2.
nadchodzące wydarzenia
zobacz pozostałe
