Historia południka warszawskiego – pełniącego funkcję południka zerowego, bazowego oraz fundamentalnego – sięga 1825 r. Właśnie wtedy w nowo wybudowanym gmachu przy al. Ujazdowskich rozpoczęło działalność Obserwatorium Astronomiczne UW. Południk warszawski – około 21° 01' E – został wyznaczony przez instrument przejściowy zainstalowany w sali południkowej obserwatorium. Niestety, nie przetrwał on do naszych czasów. Zachowały się jednak dawne plany, dzięki którym możliwe stało się odtworzenie położenia instrumentu.
W pracy na dachu obserwatorium Mariusza Meusa wspierali przedstawiciele firmy TPI. W pierwszej kolejności, bazując na miarach ściągniętych ze wspomnianych planów architektonicznych, przy pomocy taśmy mierniczej wyznaczyli dawne położenie instrumentu przejściowego. Następnie scentrowany w tym miejscu odbiornik satelitarny rozpoczął pomiar statyczny. Uzyskana w jego wyniku długość geodezyjna stanowić będzie miarę południka warszawskiego. Pracom tym bacznie przyglądali się pracownicy Obserwatorium Astronomicznego UW, w tym jego dyrektor prof. Michał Szymański.
Na najbliższe dni – w ramach odbywającego się właśnie Kongresu FIG – zaplanowane jest także wytyczenie warszawskiego południka zerowego w przestrzeni Warszawy. Ma to być początek projektu jego trwałego oznaczenia jako astronomiczno-geodezyjnej atrakcji stolicy.
nadchodzące wydarzenia
zobacz pozostałe
