|2019-10-09| Teledetekcja, Sprzęt Doświadczenia produkcyjne z nowymi skanerami lotniczymi Zaawansowane technologicznie skanery kosztują obecnie miliony dolarów, a opracowanie surowych danych stanowi barierę dla większości użytkowników. Dlatego już myśli się o nowych modelach biznesowych, które umożliwią potencjalnym klientom dostęp do danych w rozsądnej cenie. W październikowym wydaniu miesięcznika GEODETA prof. Zdzisław Kurczyński prezentuje pierwsze doświadczenia produkcyjne w zakresie wykorzystania lotniczych skanerów jednofotonowych i skanerów Geigera. Linie energetyczne widoczne na danych ze skanera jednofotonowego SPL100 [Roth, 2019] Zainteresowanie skanerami jednofotonowymi i skanerami Geigera [część I artykułu w GEODECIE 9/2019 – red.] jest duże, choć na razie trudno mówić o bogatym doświadczeniu produkcyjnym. Pojawia się sporo publikacji i wystąpień konferencyjnych, w tym autorstwa twórców tych nowych technologii. Na rynku komercyjnym jest obecnie dostępny skaner jednofotonowy SPL100 dystrybuowany przez firmę Lei­ca Geosystems, a wyprodukowany przez Sigma Space Corporation jako HRQLS-2 (szczegóły techniczne w I części artykułu). W Europie jeden skaner SPL100 działa już produkcyjnie w duńskiej firmie COWI, a na rynku północnoamerykańskim operuje skaner Geigera jako usługa oferowana przez producenta, firmę Harris IntelliEarth [Mandlburger i inni, 2019]. Duże firmy i organizacje branży geoinformacyjnej realizują pionierskie projekty obliczone bardziej na testowanie nowej technologii niż rutynową produkcję. Można już jednak pokusić się o wstępne oceny. Autorzy prac badawczych zwykle ogniskują swoje zainteresowania na wybranych zagadnieniach: • gęstości punktów skanerowych, • wydajności skanowania, • penetracji roślinności i detekcji powierzchni gruntu poniżej, • penetracji zbiorników wodnych (dla SPL pracującego w zakresie zielonym), • występowaniu martwych pól, • przetwarzaniu wstępnym surowych danych, w tym filtracji szumów, • dokładności geometrycznej rekonstrukcji obiektu. Wyniki użycia nowych technik są konfrontowane z wynikami najlepszych skanerów tradycyjnych lub istniejącymi bazami danych. USGS (Służba Geologiczna USA) ustanowiła 4 standardy dla techniki LiDAR określane jako QL (poziom jakości, Quality Level): od QL0 (najwyższy) do QL3. Standardy te definiują m.in. wymaganą gęstość, precyzję rozumianą jako powtarzalność wysokoś­ci na gładkiej poziomej powierzchni, różnice wysokości w pasie pokrycia poprzecznego oraz błąd średni wysokości w obszarach z wegetacją i bez niej. Na podstawie zebranych doświadczeń Ron Roth (kierownik produkcji firmy Leica Geosystems, dystrybutora skanera SPL100) konkluduje, że technologia SPL spełnia standard QL1 (gęstość ≥ 8 pkt/m kw. i błąd średni wysokości ≤ 10 cm). SPL nie może zastąpić tradycyjnej technologii w zakresie standardu QL0 wymagającego błędu średniego wysokoś­ci ≤ 5 cm i precyzji ≤ 3 cm [Stoker, 2018]. Gottfried Mandlburger (pracownik naukowy Uniwersytetu Technicznego w Wiedniu) przytacza doświadczenia z pilotażowego opracowania danych pozyskanych skanerem jednofotonowym SPL100 w terenie miejskim... Pełna treść artykułu w październikowym wydaniu miesięcznika GEODETA • Zamów wersję papierową • Zamów wersję cyfrową Redakcja

«« powrót

Udostępnij:

   

więcej wiadomości Teledetekcja

KOMENTARZE Komentarze są wyłącznie opiniami osób je zamieszczających i nie odzwierciedlają stanowiska redakcji Geoforum. Zabrania się zamieszczania linków i adresów stron internetowych, reklam oraz tekstów wulgarnych, oszczerczych, rasistowskich, szerzących nienawiść, zawierających groźby i innych, które mogą być sprzeczne z prawem. W przypadku niezachowania powyższych reguł oraz elementarnych zasad kultury wypowiedzi administrator zastrzega sobie prawo do kasowania całych wpisów. Użytkownik portalu Geoforum.pl ponosi wyłączną odpowiedzialność za zamieszczane przez siebie komentarze, w szczególności jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenie praw lub dóbr osób trzecich oraz szkody wynikłe z tego tytułu.

zobacz też: