Zainteresowanie skanerami jednofotonowymi i skanerami Geigera [część I artykułu w GEODECIE 9/2019 – red.] jest duże, choć na razie trudno mówić o bogatym doświadczeniu produkcyjnym. Pojawia się sporo publikacji i wystąpień konferencyjnych, w tym autorstwa twórców tych nowych technologii. Na rynku komercyjnym jest obecnie dostępny skaner jednofotonowy SPL100 dystrybuowany przez firmę Leica Geosystems, a wyprodukowany przez Sigma Space Corporation jako HRQLS-2 (szczegóły techniczne w I części artykułu). W Europie jeden skaner SPL100 działa już produkcyjnie w duńskiej firmie COWI, a na rynku północnoamerykańskim operuje skaner Geigera jako usługa oferowana przez producenta, firmę Harris IntelliEarth [Mandlburger i inni, 2019].
Duże firmy i organizacje branży geoinformacyjnej realizują pionierskie projekty obliczone bardziej na testowanie nowej technologii niż rutynową produkcję. Można już jednak pokusić się o wstępne oceny. Autorzy prac badawczych zwykle ogniskują swoje zainteresowania na wybranych zagadnieniach:
• gęstości punktów skanerowych,
• wydajności skanowania,
• penetracji roślinności i detekcji powierzchni gruntu poniżej,
• penetracji zbiorników wodnych (dla SPL pracującego w zakresie zielonym),
• występowaniu martwych pól,
• przetwarzaniu wstępnym surowych danych, w tym filtracji szumów,
• dokładności geometrycznej rekonstrukcji obiektu.
Wyniki użycia nowych technik są konfrontowane z wynikami najlepszych skanerów tradycyjnych lub istniejącymi bazami danych. USGS (Służba Geologiczna USA) ustanowiła 4 standardy dla techniki LiDAR określane jako QL (poziom jakości, Quality Level): od QL0 (najwyższy) do QL3. Standardy te definiują m.in. wymaganą gęstość, precyzję rozumianą jako powtarzalność wysokości na gładkiej poziomej powierzchni, różnice wysokości w pasie pokrycia poprzecznego oraz błąd średni wysokości w obszarach z wegetacją i bez niej.
Na podstawie zebranych doświadczeń Ron Roth (kierownik produkcji firmy Leica Geosystems, dystrybutora skanera SPL100) konkluduje, że technologia SPL spełnia standard QL1 (gęstość ≥ 8 pkt/m kw. i błąd średni wysokości ≤ 10 cm). SPL nie może zastąpić tradycyjnej technologii w zakresie standardu QL0 wymagającego błędu średniego wysokości ≤ 5 cm i precyzji ≤ 3 cm [Stoker, 2018].
Gottfried Mandlburger (pracownik naukowy Uniwersytetu Technicznego w Wiedniu) przytacza doświadczenia z pilotażowego opracowania danych pozyskanych skanerem jednofotonowym SPL100 w terenie miejskim...
Pełna treść artykułu w październikowym wydaniu miesięcznika GEODETA
nadchodzące wydarzenia
zobacz pozostałe
