Technologie 3D posłużą w badaniu tkanin

W nowym eksperymencie naukowcy z Uniwersytetu Warszawskiego sprawdzą, czy i w jaki sposób skanery oraz drukarki 3D mogą być wykorzystywane w badaniach archeologicznych tkanin.

Dokumentowanie zabytków z wykorzystaniem skanerów 3D już od kilku lat z powodzeniem stosowane jest w archeologii czy muzeologii. Trójwymiarowy skan pozwala na bardzo precyzyjne odwzorowanie istniejących kształtów oraz dokonywanie wszelkiego rodzaju szczegółowych pomiarów: zarówno dotyczących drobnych zabytków (np. ustalenie głębokości liter na inskrypcji, zmierzenie przekroju naczynia), jak i większych założeń architektonicznych.

W najbliższym czasie zespół Laboratorium Cyfrowego Humanistyki UW wraz z dr Agatą Ulanowską (Instytut Archeologii UW) sprawdzi, czy skanowanie 3D mogłoby być wykorzystywane także w dokumentacji tkanin archeologicznych. Ocenią oni, czy technika ta pozwala na wystarczająco wierne odwzorowanie trójwymiarowej struktury materiału. Porównają też skanowanie 3D z szerzej wykorzystywanymi metodami dokumentacji tkanin (zakładającymi wykorzystanie skanerów 2D, aparatów fotograficznych oraz mikroskopów optycznych lub cyfrowych) w poszukiwaniu najbardziej efektywnych rozwiązań.

Ważnym aspektem eksperymentu będzie sprawdzenie, czy trójwymiarowe modele tkanin mogą być wykorzystywane w badaniach naukowych lub przydatne w pracy dydaktycznej (wydruki 3D). Dlatego w kolejnym etapie eksperymentu uzyskana w wyniku skanowania dokumentacja poddana zostanie analizie, której standardowo poddawane są tkaniny archeologiczne: specjaliści spróbują określić surowiec, budowę nitek, splot czy gęstość tkaniny. Wyniki tej analizy zestawione zostaną z wynikami badania oryginalnych tekstyliów.

Eksperyment obejmie skanowanie i badania pięciu próbek tkanin, które zostały utkane na potrzeby zajęć dydaktycznych poświęconych archeologii włókiennictwa i warsztatów archeologii eksperymentalnej, prowadzonych w IA UW przez dr Agatę Ulanowską, oraz tkanin eksperymentalnych.

Źródło: LaCH UW