Z okazji 45-lecia pracy prof. Marcina Barlika

Składając gratulacje jubilatowi, rektor Politechniki Warszawskiej prof. Jan Szmidt podkreślił, że tacy profesorowie jak Marcin Barlik, znani i cenieni w Polsce i poza jej granicami, świadczą o wielkości uczelni, o dorobku całej polskiej nauki. Bierzcie przykład – zwrócił się rektor do obecnej na sali młodzieży.

fot. Stanisław Nazalewicz

Wprawdzie jubileusz 45-lecia pracy naukowej profesora Marcina Barlika formalnie wypadał już w październiku ubiegłego roku, ale uroczyste Posiedzenia Rady Wydziału Geodezji i Kartografii z tej okazji odbyło się 4 kwietnia br. Wśród licznych gości do Sali Senatu przybyli m.in.: główny geodeta kraju dr Kazimierz Bujakowski, przewodniczący Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej prof. Bogdan Ney, prorektor ds. rozwoju Wojskowej Akademii Technicznej prof. Mariusz Figurski oraz dziekani zaprzyjaźnionych wydziałów geodezyjnych (członkowie konwentu dziekanów). W komplecie stawiła się najbliższa rodzina: małżonka, syn, córka i brat jubilata (również profesor PW). Nie mogło zabraknąć współpracowników i wychowanków profesora.

Sylwetkę jubilata przybliżył prof. Jerzy Rogowski, a omawianiu osiągnięć 45 lat pracy zawodowej towarzyszył pokaz zdjęć. Marcin Barlik urodził się 11 listopada 1944 r. w Bydgoszczy. Tam też w 1963 r. ukończył technikum geodezyjne. Dyplom magistra inżyniera geodety ze specjalnością geodezyjne pomiary podstawowe uzyskał w czerwcu 1968 r. na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, gdzie w tym samym roku został zatrudniony na stanowisku asystenta. Od 1970 r. prowadzi również zajęcia w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w 1976 r., doktora habilitowanego w 1983 r., a tytuł profesora nauk technicznych w 1992 r. Sześć kadencji był prodziekanem ds. naukowych Wydziału Geodezji i Kartografii. Od 2009 r. pełni funkcję przewodniczącego Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk.

Zainteresowania naukowe profesora M. Barlika dotyczą przede wszystkim geodezji wyższej, głównie geodezji fizycznej, grawimetrii geodezyjnej i geofizycznych problemów geodezji. Ostatnio bardzo znaczący jest jego wkład w realizację zmodernizowanej fundamentalnej osnowy grawimetrycznej Polski, bo udało mu się po wielu staraniach zdobyć grant i kupić w 2006 r. unikalną aparaturę – grawimetr balistyczny FG-5 do pomiarów bezwzględnych przyspieszenia siły ciężkości. Ten jedyny w Polsce aparat pracuje w laboratorium grawimetrycznym Obserwatorium Astronomiczno-Geodezyjnego PW w Józefosławiu i bierze udział w realizacji projektów zarówno Głównego Urzędu Geodezji Kartografii, jak i innych, związanych z badaniami geodynamicznymi (m.in. we współpracy ze Słowacją, Niemcami, Czechami, Luksemburgiem czy Francją).

Bez przesady można stwierdzić, że prof. Barlik jest twórcą szkoły naukowej w zakresie geodezji fizycznej, o czym świadczy nie tylko jego aktywność naukowa, ale też udział w kształceniu kadry – podkreślił prof. Rogowski. W latach 1982-2000 jubilat był przewodniczącym Komisji ds. Programu Studiów na WGiK i – zdaniem prof. Rogowskiego – program, który powstał pod kierownictwem prof. Barlika, był najlepszym, jaki był realizowany na wydziale. Charakteryzował się bowiem równowagą między nauczaniem teorii a kształceniem umiejętności praktycznych.

W imieniu Rady Wydziału gratulacje wraz z listem przekazała jubilatowi prof. Alina Maciejewska. Profesor Barlik został też uhonorowany ryngrafem oraz medalem zasłużonych dla Wojskowej Akademii Technicznej. Główny geodeta kraju dr Kazimierz Bujakowski życzył mu, aby był usatysfakcjonowany z osiągnięć wychowanków. A reprezentujący najbliższych współpracowników z Katedry Geodezji i Astronomii Geodezyjnej dr Janusz Walo (prodziekan ds. nauczania) podsumował: Mieliśmy szczęście zarażać się jego pasją!

Życzeń i gratulacji było oczywiście znacznie więcej, czemu szczególnie sprzyjała druga, mniej oficjalna część uroczystości.

Więcej o jubileuszu już wkrótce w majowym GEODECIE

Wywiad z profesorem Marcinem Barlikiem w kwietniowym GEODECIE

Katarzyna Pakuła-Kwiecińska