|
 GEODETA z książką
dla prawdziwych fachowców
Wrześniowemu wydaniu GEODETY z 2013 r. towarzyszy książka „Infrastruktura informacji przestrzennej w UML” wydana przez redakcję w ramach projektu „IIP dla każdego”, którego patronem technicznym jest firma Intergraph Polska. Prenumeratorzy GEODETY otrzymali książkę bezpłatnie, pozostali zainteresowani mogą ją nabyć w Księgarni Geoforum.pl. W tej drugiej grupie, poza geodetami, są m.in. przedstawiciele tzw. organów wiodących odpowiedzialnych zgodnie z ustawą o infrastrukturze informacji przestrzennej za tematy danych przestrzennych ujęte w aneksach do dyrektywy INSPIRE. Lektura będzie również pożyteczna dla urzędników i pracowników firm mających do czynienia z realizacją projektów geoinformatycznych.
 Książkę na zamówienie wydawnictwa GEODETA napisali dr Zenon Parzyński (Politechnika Warszawska) i dr Agnieszka Chojka (Uniwersytet Warmińsko-Mazurski). Przesłaniem książki jest ułatwienie czytania zapisanych w języku UML modeli pojęciowych dotyczących IIP, które pojawiły się w wielu wydanych ostatnio aktach prawnych (tworzonych m.in. w GUGiK czy GDOŚ) oraz w licznych projektach geoinformatycznych. Autorzy publikacji mogą pochwalić się sporą praktyką w zakresie opracowania modeli m.in. na potrzeby wspomnianych rozporządzeń, co przekłada się na przystępne przedstawienie omawianych zagadnień. Choć od razu trzeba zastrzec, że książka – mimo iż skierowana do początkujących – wcale nie jest łatwa.
Jak podejść do tej publikacji? Dr Zenon Parzyński radzi tak: „Najlepiej na spokojnie, w fotelu, z filiżanką kawy lub herbaty. W rozdziale 2 próbowałem skonkretyzować parę pojęć, których znajomość pomoże w czytaniu książki. Dla osób nieznających UML i modelowania pojęciowego niezbędne będą rozdziały 3 i 4 (przeczytaj fragment). Można na początku pominąć rozdział 5 o normach i przejść do dyrektywy INSPIRE (rozdział 6). Do norm można wrócić, gdy podczas czytania pojawią się na schematach nazwy klas zdefiniowanych w jakiejś normie. W rozdziale 7 podaję kilka konkretnych przykładów i koncepcji wziętych prosto z życia (przeczytaj fragment). Na końcu jest rozdział o GML (Geography Markup Language), który ma pełnić funkcję standardu wymiany danych. Rozdział ten zgodziła się napisać dr inż. Agnieszka Chojka. Można też podejść do książki standardowo (ostatecznie pewna jej część dotyczy standardów) i przeczytać wszystko od początku do końca”.
A po co nam w ogóle znajomość modelowania pojęciowego w języku UML? Ponownie oddajmy głos autorowi: „Idea łączenia różnych informacji jest bardzo kłopotliwa w praktycznej realizacji. Do połączenia np. danych o położeniu potrzeba wielu skoordynowanych działań. Każda baza danych musi mieć zdefiniowaną strukturę. W tej definicji określa się, jakie informacje i o jakich obiektach będą w bazie gromadzone, a także, jakie połączenia występują między poszczególnymi obiektami. Do opracowania modelu struktury bazy danych używa się różnych metod – jedną z nich jest modelowanie pojęciowe. W wyniku modelowania powstaje oczywiście model, który to model trzeba zapisać w jakimś języku, np. w UML”.
Temat jest jak najbardziej na czasie, bo przeżywamy właśnie okres intensywnego tworzenia modeli pojęciowych z zakresu geoinformacji. Na razie dotyczy to dziedzin ujętych w załącznikach dyrektywy INSPIRE. Ale Zenon Parzyński przepowiada, że wkrótce informacja geograficzna opanuje także inne dziedziny życia społecznego. A poza informacją geograficzną istnieje jeszcze informacja przestrzenna, nieodnosząca się do Ziemi, ale do innych przestrzeni, jak na przykład wnętrze człowieka czy kosmos!
Redakcja
| 
