Sto pytań o prawo geodezyjne

W ocenie Polskiego Towarzystwa Geodezyjnego obowiązująca od 12 lipca nowelizacja Prawa geodezyjnego i kartograficznego rodzi wiele pytań i wątpliwości – dokładnie 103 pytania. O odpowiedź na nie PTG właśnie zwróciło się do Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji.

103 pytania spisane na 13 stronach podzielono na cztery kategorie: kontrola przedsiębiorcy, zgłaszanie prac i ich weryfikacja, udostępnianie materiałów zasobu oraz zasady naliczania opłat, a także odpowiedzialność dyscyplinarna.

PTG pyta m.in., czy kontroli podlega geodeta upoważniony do ustalenia granic w procedurze administracyjnej, biegły sądowy, mierniczy górniczy i asystent mierniczego górniczego, ponieważ osoby te – realizując swoje zadania – wcale nie są zobowiązane do prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym nie posiadają statusu przedsiębiorcy. Część wątpliwości dotyczy trybu prowadzenia czynności kontrolnych, ponieważ z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wcale nie wynika, jakie są prawa i obowiązki podmiotów kontrolowanych. Pytania PTG dotyczą także kwestii legalności udostępniania przez przedsiębiorcę materiałów objętych licencją organowi kontrolującemu. Czy takie udostępnienie jest zgodne z postanowieniami licencji?

W kwestii zgłaszania prac Towarzystwo zastanawia się, czy opracowanie geodezyjne sporządzone przez geodetę w procedurze rozgraniczenia w ogóle podlega weryfikacji, skoro geodeta ten z formalnego punktu widzenia nie jest wykonawcą prac geodezyjnych i kartograficznych. PTG pyta także, jakie są konkretne zasady weryfikacji prac: czy badanie zgodności opracowań geodezyjnych z przepisami prawa w dziedzinie geodezji i kartografii to także badanie ich zgodności z przepisami ustaw innych niż Prawo geodezyjne i kartograficzne? Czy prace geodezyjne, które dotychczas nie podlegały zgłoszeniu, wobec utraty mocy obowiązującej rozporządzenia ws. zgłaszania prac z 2001 r., obecnie nadal nie podlegają temu obowiązkowi, czy też obecnie istnieje obowiązek ich zgłaszania (przy pracach nad zmianą ustawy mowa była w zasadzie o objęciu obowiązkiem zgłoszenia tylko wytyczania budynków oraz sieci uzbrojenia terenu)?

Większość zadanych pytań (59) dotyczy zasad naliczania opłat. Zdaniem PTG zarówno z załącznika do ustawy, jak i z nowych rozporządzeń wykonawczych wcale nie wynika, jaki jest zakres przedmiotowy udostępnianych materiałów zasobu, ani nie jest określony precyzyjny i jednoznaczny sposób obliczania jednostek rozliczeniowych będących podstawą do naliczenia opłaty. PTG pyta więc, czy treść udostępnianych map w postaci drukowanej jest identyczna (tożsama), z treścią map udostępnianych w postaci wektorowej lub rastrowej? W jaki sposób określane winny być jednostki rozliczeniowe podawane w hektarach, w szczególności dla sieci uzbrojenia terenu, gdzie dotychczas jednostkami rozliczeniowymi były jednostki długości? Czy fatycznie „pełny” zbiór danych z EGiB zawiera w sobie elementy wyszczególnione w innych pozycjach cennika? Czy wykonawca narusza prawo, wykorzystując w pracach geodezyjnych i pracach kartograficznych dane już uprzednio „zakupione” z zasobu? Dotyczy to w szczególności ponownego wykorzystania danych szczegółowej osnowy geodezyjnej, która przez lata nie ulega zmianom, a geodeci działający na danym terenie od lat posiadają i wykorzystują te dane przy wykonywanych pracach.

W ocenie ustawodawcy odpowiedzialność zawodowa geodetów i kartografów uprawnionych w dalszym ciągu ponoszona ma być przed organami państwowymi – przypomina PTG. Jednakże na nowych zasadach, co ma w zamyśle prawodawcy wzmocnić pozycję osoby obwinionej i zagwarantować jej konstytucyjne prawa do obrony i do sądu. Czy aby na pewno przyjęte rozwiązania są właściwe – pyta Towarzystwo. Czy rzecznik dyscyplinarny albo komisja dyscyplinarna ma prawo wszcząć postępowanie z urzędu, np. na skutek inspiracji ze skarg składanych przez obywateli? Towarzystwo zastawiana się np., jaka to kwota stanowi „mienie dużej wartości”, którego zagrożenie może stanowić podstawę do pozbawienia geodety uprawnień? Bo ani znowelizowana ustawa, ani Kodeks postępowania karnego, nie określają tej kwoty (w przeciwieństwie do mienia o „znacznej” lub „wielkiej” wartości: odpowiednio 200 000 i 1 000 000 zł)? Jaki jest formalny tryb orzekania trzyosobowych komisji dyscyplinarnych? Pgik stanowi, że komisje dyscyplinarne wydają orzeczenia. Jednakże w jaki sposób one zapadają: jednomyślnie, większością głosów, a może „przewodniczący” tego składu wydaje orzeczenie jednoosobowo? Wątpliwości PTG powstały dlatego, że ustawodawca w sprawach nieuregulowanych w Pgik nakazuje stosowanie przepisów Kodeksu postępowania karnego dotyczących postępowania uproszczonego (art. 46w ustawy). Tyle tylko, że w postępowaniach uproszczonych sąd orzeka jednoosobowo. Stosowanie przepisów kpk dotyczących trybu uproszczonego uzasadnia zadanie pytania, czy komisja dyscyplinarna może wydać orzeczenie w trybie zaocznym? PTG pyta także o zasady ponoszenia kosztów postępowania dyscyplinarnego przez osobę ukaraną – jak je się w ogóle liczy?

Pełna treść pisma PTG do MAC

Źródło: PTG, JK