W PPK o atlasie narodowym

W artykule „W kierunku komplementarnej koncepcji nowego atlasu narodowego Polski” Przemysław Śleszyński z Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN przedstawia historię prac organizacyjnych oraz różne pomysły mające doprowadzić do powstania atlasu. Autor uważa, że zaprezentowana koncepcja komplementarna wydaje się być kompromisem między stanem wiedzy, intencjami i pomysłami środowisk naukowych a możliwości technicznymi oraz organizacyjno-finansowymi.

Analizy pięciu opublikowanych w ostatnim ćwierćwieczu atlasów państw europejskich (Szwecji, Hiszpanii, Niemiec, Ukrainy i Rosji) oraz – w celach porównawczych – także „Atlasu Rzeczpospolitej Polskiej” wydawanego w latach 1993-97 dokonali Wiesław Ostrowski z Zakładu Kartografii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Jerzy Ostrowski. Autorzy m.in. porównali ich formę edytorską, udział map, diagramów, fotografii i tekstów, a także strukturę tematyczną oraz wyróżnili charakterystyczne indywidualne cechy. Analiza porównawcza sześciu wybranych atlasów pozwoliła z jednej strony na uchwycenie zmian i tendencji, a z drugiej na bliższe określenie problemów, przed jakimi stoją twórcy współczesnych atlasów narodowych.

Kilka tekstów w „PPK” porusza temat dawnych opracowań kartograficznych. Stanisław Alexandrowicz poświęcił swój artykuł charakterystyce map Wielkiego Księstwa Litewskiego powstałych w epoce panowania Jagiellonów, a Kazimierz Kozica opisał odnaleziony egzemplarz piątego wydania mapy śląska Martina Helwiga z 1642 r.

Ponadto w najnowszym numerze „Polskiego Przeglądu Kartograficznego” można przeczytać m.in. o wpływie zjawiska neokartografii (tworzenia opracowań kartograficznych przez osoby spoza środowiska kartografów i producentów map) na rozwój serwisów internetowych udostępniających informacje przestrzenne oraz o zmianach znaków i zakresu treści na XX-wiecznych mapach topograficznych w skali 1:100 000 (porównano mapy z lat: 1915, 1936, 1982 oraz 1999).