Pierwszy satelita Copernicusa wystartował

3 kwietnia o godzinie 23:02 z centrum kosmicznego w Gujanie Francuskiej wystrzelono aparat Sentinel-1A. To pierwszy satelita teledetekcyjny mający zbierać dane dla europejskiego systemu monitoringu środowiska Copernicus (d. GMES).

fot. ESA/CNES/Arianespace

Z orbity na wysokości 693 km urządzenie będzie wykonywać zobrazowania radarowe w paśmie C (dł. fali 6 cm). W zależności od trybu rozdzielczość danych będzie wynosiła:
• interferometric wide-swath mode – 5 x 20 m (przy szerokości ścieżki zbierania danych 250 km);
• wave-mode – 20 x 20 m lub 5 x 5 m (100 km);
• strip map mode – 5 x 5 (80 km);
• extra wide-swath mode – 20 x 40 km (400 km).

W przyszłym roku do Sentinel-1A ma dołączyć brat bliźniak, Sentinel-1B. Dodatkowy aparat pozwoli skrócić czas rewizyty do 6 dni. Dane gromadzone przez satelity mają być wykorzystywane m.in. w: monitoringu lodu morskiego, wycieków ropy i deformacji lądów, pomiarach wiatrów nad oceanami i fal morskich, badaniach zmian użytkowania terenu, a także w zarządzaniu kryzysowym (np. w kartowaniu skutków powodzi).

W najbliższych latach do satelitów tych będą dołączać kolejne aparaty Sentinel oznaczone numerami 2, 3, 4, 5 i 6. Będą one dostarczać m.in. wysokorozdzielcze zobrazowania lądów, dane do monitoringu wegetacji, oceanów i atmosfery, a także wykonywać pomiary altimetryczne.

Co istotne, dostęp do tych wszystkich danych będą mieli nie tylko analitycy wspólnotowego programu Copernicus. Decyzją brukselskich urzędników surowe obserwacje z konstelacji Sentinel będą publikowane w internecie, a użytek z nich będą mogli bez ograniczeń robić nie tylko naukowcy, ale także przedsiębiorcy czy osoby prywatne.

JK