O tworzeniu legendy w PPK

Jak dobrze opracować legendę? Jak wykonać mobilną prezentację kartograficzną? Jak za pomocą popularnej aplikacji GIS opracować mapę obszaru górskiego? Odpowiedzi na te pytania można znaleźć w pierwszym tegorocznym numerze „Polskiego Przeglądu Kartograficznego” (nr 1, tom 44).

Izabela Gołębiowska z Uniwersytetu Warszawskiego zbadała relacje pomiędzy kompozycją legendy a sposobem rozpoznawania znaczenia symboli. W tym celu opracowała mapę z trzema różnymi legendami (grupowana, sytuacyjna oraz w formie listy), a następnie za pomocą tzw. protokołów głośnego myślenia zbadała ich percepcję wśród 60 studentów. Wyniki wskazują m.in., że „nie można przedstawić kategorycznych opinii na temat legend o poszczególnych konstrukcjach, które wskazywałyby absolutnie najlepsze i najmniej efektywne rozwiązania”.

Jednostka przekazu kartograficznego, geokompozycja składowa, geowizualizacja elementarna, okno geowizualizacji, zdarzenie kartograficzne – elementy te stanowią podstawę modelu mobilnej prezentacji kartograficznej. Do czego jest on potrzebny? Zdaniem Dariusza Gotliba z Politechniki Warszawskiej pozwala on na zwiększenie otwartości procesu projektowania prezentacji kartograficznej, umożliwiając tworzenie złożonych opracowań przez duże zespoły kartografów. Jest to o tyle istotne, że – zdaniem autora – tworzenie aplikacji lokalizacyjnych odbywa się obecnie niemal wyłącznie w „zamkniętych laboratoriach”.

Kacper Jancewicz oraz Jan Krupski z Uniwersytetu Wrocławskiego zastanawiają się natomiast, jak najnowsze nowinki technologiczne w dziedzinie GIS-u mogą usprawnić tworzenie średnioskalowej mapy obszaru górskiego. W artykule analizują m.in., jakie ogólnodostępne zdjęcia satelitarne oraz numeryczne modele terenu wykorzystać do tego celu, a także w jaki sposób przetworzyć je w oprogramowaniu ArcInfo.

W numerze znalazł się także akcent geodezyjny – recenzja monografii Warszawskiego Przedsiębiorstwa Geodezyjnego autorstwa Jerzego Ostrowskiego.

JK