powrót

Opracowanie Redakcji, Adam Linsenbarth, Leszek Kolondra i inni

Prof. Zbigniew Sitek (1928-2022)

Czołówkę pionierów polskiej fotogrametrii stanowili przed wojną profesorowie Kasper Weigel oraz Edmund Wilczkiewicz z Politechniki Lwowskiej, a później także Bronisław Piątkiewicz i Marian Brunon Piasecki z Politechniki Warszawskiej. W latach 60. ubiegłego stulecia kontynuatorem ich tradycji został prof. Zbigniew Sitek.

Urodził się 14 kwietnia 1928 roku w Kamienicy Polskiej koło Częstochowy. W roku 1954 ukończył studia na Wydziale Geodezji Górniczej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Na macierzystej uczelni szybko rozwijała się jego dalsza kariera naukowa i dydaktyczna. W roku 1962 obronił pracę doktorską, w 1966 otrzymał stopień naukowy dr. habilitowanego nadany uchwałą Rady Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. Osiem lat później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1982 profesora zwyczajnego. Pełnił funkcję dziekana WGG (1972–1975) i członka senatu AGH (1972–1983).

W celu praktycznego zapoznania się z metodami fotogrametrii lotniczej zaraz po studiach odbył 7-miesięczny staż w Państwowym Przedsiębiorstwie Fotogrametrii (PPF) w Warszawie. Jego osiągnięcia szybko zauważono na polu międzynarodowym, czego efektem było zaproszenie, wówczas młodego doktora nauk technicznych, do odbycia stażu naukowego (1963–1965) w National Research Council of Canada (NRC). Na Wydziale Fizyki Stosowanej NRC istniała Sekcja Badań Fotogrametrycznych kierowana przez dr. inż. Teodora Blachuta, absolwenta Politechniki Lwowskiej. Sekcja ta, w której pracowało wielu wybitnych fotogrametrów, prowadziła szeroki wachlarz badań nad zastosowaniem nowoczesnych technologii w fotogrametrii, m.in. nad opracowaniem i zastosowaniem metod analitycznych. Dr Sitek był włączony w ten kierunek badań wykorzystujących jednocześnie tzw. zdjęcia reseau. Pobyt w Kanadzie zaowocował opracowaniem rozprawy habilitacyjnej.

Działalność dydaktyczną Zbigniew Sitek rozpoczął w roku 1953 jako młodszy asystent, jeszcze przed ukończeniem studiów. Od roku 1961 kierował na AGH kolejno: Zakładem Fotogrametrii, Katedrą Fotogrametrii i wreszcie Zakładem Fotogrametrii i Informatyki Teledetekcyjnej (do 1993 r.). Wokół siebie zgromadził zespół młodych naukowców, którym umożliwił zdobywanie kolejnych stopni i tytułów naukowych. Sam prowadził wykłady z wielu zakresów fotogrametrii i ich zastosowań...

powrót