powrót

Magdalena Durzyńska

Uważaj, gdy dzielisz lub rozgraniczasz

Postępowania dyscyplinarne wobec geodetów uprawnionych, cz. III

W ramach zainicjowanego w GEODECIE 12/2013 wątku postępowań dyscyplinarnych przedstawiamy kolejne sprawy, które trafiły do sądu administracyjnego. Warto mieć świadomość nie tylko, z jakimi zarzutami można się spotkać, jak takie postępowania wyglądają, ale również po jakim czasie może do nich dojść.

• Przyjęcie granic

Gdy chodzi o procedurę przyjęcia granic do podziału nieruchomości, to, niestety, na podstawie przepisów rozporządzenia z 2004 r. w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości (jak i poprzednio obowiązującego), moim zdaniem, nie sposób ustalić, jak te czynności powinny prawidłowo przebiegać (por. M. Durzyńska „Przyjęcie zewnętrznych granic do podziału nieruchomości, czyli co miał na myśli ustawodawca”, GEODETA 10/2011). Dość powiedzieć, że w ostatnio opisywanej sprawie dyscyplinarnej (por. wyrok WSA z 25 lis­topada 2010 r., IV SA/Wa 1755/2010, Lex­Polonica nr 2511699; GEODETA 1/2014) GGK zarzucił geodecie, że podczas podziału nieruchomości nie zastosował przepisów rozporządzenia ws. rozgraniczania nieruchomości. W kolejnej sprawie zarzucono natomiast, że geodeta przyjął granice na podstawie danych ewidencyjnych, nie uwzględniając tego, że rok wcześniej sąsiedzi postawili nowe ogrodzenie w innym miejscu.

I tak np. w 2011 r. główny geodeta kraju zawiesił geodecie prawo wykonywania uprawnień zawodowych na 6 miesięcy. Z wnioskiem o zastosowanie sankcji dyscyplinarnych wystąpił WINGiK, osobną skargę do GGK złożyły osoby fizyczne. Geodecie zarzucono, że w 2002 r. (9 lat wcześniej!), sporządzając projekt podziału działek X i Y, wkopał kamienie graniczne, które określiły inny przebieg granic, niż to wynikało z wieloletniego stanu władania wyznaczonego śladami starego płotu, w miejsce którego w 2001 r. skarżący wznieśli nowe ogrodzenie. WINGiK zarzucił geodecie brak w dokumentacji protokołu z badania księgi wieczystej, prowadzonej zarówno dla nieruchomości dzielonej, jak i działek sąsiednich. Wskazał też, że przyjęcie granic na podstawie danych z 1957 r. zawartych w katastrze nieruchomości było nieprawidłowe, gdyż jego zdaniem geodeta zobowiązany był wziąć pod uwagę ślady graniczne, czyli istniejący płot, jak również stan użytkowania nieruchomości. WINGiK (a potem GGK) zarzucił też, że w dokumentach nie ma informacji o utrwaleniu punktów granicznych znakami granicznymi, jak również, że na granicy wspólnej działek X i Y nie odszukano żadnych znaków granicznych.

Ustalono ponadto, że „z protokołu granicznego, spisanego w 2002 r. z czynnoś­ci ustalenia przebiegu granic działki podlegającej podziałowi oraz ze szkicu granicznego i polowego z ustalenia jej granic wynika, że zostały wznowione i zastabilizowane punkty graniczne oznaczone numerami (...), pomimo że z dokumentów wydanych z zasobu – a które zgodnie z pkt 11.1 protokołu były podstawą wznowienia znaków granicznych (szkice z regulacji gruntów) – nie wynika, że punkty te były wcześniej ustalone, co jest niezgodne z postanowieniami § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie dokonywania podziałów oraz § 3 rozporządzenia w sprawie rozgraniczania nieruchomoś­ci”. Uznano, że punkty te wyznaczają w sposób dowolny nowe granice wydzielanych w wyniku podziału działek, nie mogły być zatem przyjęte jako granice nieruchomości spełniające warunek okreś­lony w § 6 ust. 1 obowiązującego wówczas rozporządzenia Rady Ministrów z 17 lutego 1998 r. w sprawie trybu dokonywania podziałów nieruchomości...

Geodecie zarzucono też, że w zawiadomieniach o przyjęciu granic jest „szereg nieprawidłowości”, tj. „w podstawie prawnej tego zawiadomienia nie powołano żadnych przepisów prawnych dotyczących czynności, której zawiadomienie dotyczy”. Uznano, że „brak powołania na przepisy o podziałach nieruchomości może sugerować, że zawiadomienie dotyczy czynności rozgraniczenia lub czynności wznowienia przesuniętych, uszkodzonych lub zniszczonych znaków granicznych lub wyznaczania punktów granicznych, jeżeli istnieją dokumenty pozwalające na okreś­lenie ich pierwotnego położenia i są ujawnione w ewidencji gruntów i budynków”.

Ostatecznie zarzucono, że „zawiadomienie nie zostało skierowane do wszystkich właścicieli nieruchomości”. Chodziło o to, że geodeta wysłał jedno zawiadomienie do obojga małżonków, a odbiór pokwitowało tylko jedno z nich, oraz że na zawiadomieniu nie ma daty odbioru. Główny zarzut sprowadzał się jednak do tego, że geodeta przyjął granice do podziału według danych ewidencyjnych, nie uwzględniając postawionego w 2001 r. ogrodzenia, i nie pokazał na szkicu trwałych elementów zagospodarowania terenu oraz że nie zaktualizował zasięgu krawędzi jezdni na sąsiedniej działce stanowiącej drogę pub­liczną (powiatową). Za błąd uznano także brak w „protokole granicznym” opisu kolizji przebiegu przyjętych granic z elementami zagospodarowania terenu, co uniemożliwiło zweryfikowanie tych informacji podczas kontroli operatu przyjmowanego w 2002 r. do PZGiK...

Pełna treść artykułu w lutowym wydaniu GEODETY

powrót