powrót

Adam Linsenbarth

Profesor fotogrametrii

Marian Brunon Piasecki 1904-1980. 5 grudnia 2000 roku minęła 20. rocznica śmierci prof. Mariana Brunona Piaseckiego, wybitnego polskiego fotogrametry. W tym dniu w kościele św. Aleksandra w Warszawie została odprawiona msza św. w intencji Zmarłego. Poza rodziną oraz kolegami Profesora z Politechniki Warszawskiej uczestniczyli w niej licznie Jego uczniowie. Następnie, na cmentarzu w Brwinowie pod Warszawą, złożono kwiaty na Jego grobie.

Marian Brunon Piasecki urodził się 6 października 1904 r. w Stanisławowie koło Mińska Mazowieckiego. W latach 1923-27 studiuje na Wydziale Geodezji Politechniki Warszawskiej. 1 października 1927 r. zostaje asystentem w Katedrze Geometrii Wykreślnej na Wydziale Inżynierii Lądowej PW, a w rok później asystentem w Katedrze Geodezji Wyższej, gdzie wykłada kartografię matematyczną i praktyczną. W tym czasie swoje zainteresowania naukowe zaczyna koncentrować na fotogrametrii. W roku 1929 otrzymuje stypendium z Funduszu Kultury Narodowej na półroczne zagraniczne studia naukowe. Odbywa staż u wybitnego fotogrametry prof. Reiharda Hugershoffa, w zakładach Aerotopograph w Dreźnie (zapoznaje się tam z konstrukcjami ówczesnych instrumentów fotogrametrycznych oraz stosowanymi metodami fotogrametrycznymi), i na Politechnice w Pradze. Odwiedza firmy fotogrametryczne w Szwajcarii, Francji i we Włoszech. Staż ten wywarł niewątpliwie ogromny wpływ na dalszy rozwój kariery naukowej Brunona Piaseckiego.

Po powrocie do kraju inż. Piasecki kontynuuje działalność dydaktyczną na Politechnice Warszawskiej, kierując licznymi pracami magisterskimi z zakresu fotogrametrii. W roku 1930 wydaje pierwszy podręcznik fotogrametrii w języku polskim pt. „Współczesne metody i przyrządy fotogrametryczne”. W maju tegoż roku Piasecki organizuje przy Polskich Liniach Lotniczych Wydział Aerofotogrametryczny o nazwie FOTOLOT. Była to bardzo nowoczesna i prężna jednostka fotogrametryczna, stosująca najnowsze metody opracowywania map i planów dla potrzeb gospodarczych.

Pełna treść artykułu w lutowym wydaniu GEODETY

powrót