powrót

Andrzej Pachuta

O grawimetrii, Antarktydzie i Spitsbergenie

Opowiada dr Andrzej Pachuta z Instytutu Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej Politechniki Warszawskiej

Rodzinna tradycja
Już jako mały chłopak jeździłem z ojcem na ćwiczenia terenowe i praktyki organizowane przez WAT, a czasami pomagałem mu również przy różnych robotach geodezyjnych i np. trzymałem taśmę czy łatę. Bardzo podobała mi się ta praca w terenie i dlatego postanowiłem zostać geodetą. W 1971 roku zdałem egzaminy na Politechnikę Warszawską. Ukończyłem specjalizację geodezja inżynieryjno-przemysłowa (GIP) i prosto po studiach zatrudniłem się w Instytucie Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej. Nawet pracę dyplomową pisałem już z grawimetrii (czyli z zakresu geodezji wyższej), a dotyczyła ona analizy różnych metod kalibracji grawimetrów statycznych. A wracając do tego, o czym mówiłem na wstępie, to w rodzinie jest więcej geodetów. Geodetą jest mój młodszy brat, a także jego żona (zresztą obydwoje byli moimi studentami). Również mój syn Kamil interesował się geodezją, zdał nawet egzamin wstępny na Politechnikę, ale ostatecznie wybrał studia na SGH.

Wyprawa na Antarktydę
Praktycznie od samego początku zająłem się grawimetrią i instrumentoznawstwem geodezyjnym. Pierwsze większe prace grawimetryczne wykonałem w latach 1978-79 podczas pierwszej polskiej samodzielnej wyprawy na Antarktydę.

Pełna treść artykułu w listopadowym wydaniu GEODETY

powrót