powrót

Wojciech Tokarski

Nauki nigdy za wiele

Szkolenia dla kadr administracji geodezyjnej organizowane przez GGK.
Po reformie administracyjnej zapotrzebowanie na geodetów-urzędników spowodowało, że wiele z nowo zatrudnionych osób po raz pierwszy zetknęło się z pracą w administracji. Specyfika pracy urzędniczej to coś więcej niż wiedza techniczna, to umiejętności techniczne plus znajomość prawa administracyjnego. Poszerzeniu wiedzy urzędników i wyjaśnieniu nagromadzonych wątpliwości służą szkolenia organizowane przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii.

Zgodnie z reformą ustrojową od stycznia ubiegłego roku państwowy zasób został przekazany do prowadzenia starostom powiatowym. Dawne wojewódzkie ośrodki dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej oraz ich filie przekształciły się w ośrodki powiatowe. Zarówno w miastach, które zyskały status powiatów, jak i w tych, które utraciły status miast wojewódzkich, wzrosło zapotrzebowanie na urzędników z wykształceniem geodezyjnym. Wszystkie dawne miasta wojewódzkie oraz miasta powyżej 100 tysięcy ludności uzyskały dodatkowo prawo utworzenia urzędów powiatowych grodzkich. Tylko 3 ośrodki miejskie zrezygnowały z tego przywileju. W każdym urzędzie wakowało stanowisko geodety powiatowego i kierownika ośrodka dokumentacji.
Reforma wprowadziła duże zamieszanie. W niektórych miastach nadal nie wszystkie etaty obsadzone są ludźmi z wykształceniem geodezyjnym i o odpowiednich kwalifikacjach. Często geodeta powiatowy pełni jednocześnie obowiązki kierownika ośrodka.
Także obsada kadrowa w ośrodkach dokumentacji geodezyjno-kartograficznej niejednokrotnie jest bardziej niż szczupła. Istnieją takie urzędy, które zatrudniają do obsługi zasobu tylko dwie osoby, w tym jedna zajmuje się dokumentacją geodezyjną, druga prowadzi zespół uzgadniania dokumentacji projektowej. Realia te z czasem będą musiały ulec zmianie.
Istnieje jednak inny problem. Znaczne zapotrzebowanie na fachowców spowodowało, że wiele z nowo zatrudnionych osób nigdy przedtem nie pracowało w urzędach czy w ośrodkach. Podobnie jest ze starostami. Są to ludzie z wyboru i nader często reprezentują przeróżne zawody, nawet humanistyczne. Nie bardzo wiedzą, po co im taki twór jak ośrodek
dokumentacji i co można z niego uzyskać. Niestety, ośrodki też niejednokrotnie nie pomagają im w zaistniałej sytuacji. Ich poziom jest różny, tak jak różny był poziom filii dawnych WODGK. Dodatkowo ludzie ci znaleźli się nagle na głębokiej wodzie z powodu przypisanej im samodzielności. Zdarza się, że oczekiwania starostów są inne niż statutowe obowiązki ośrodków.
Dodatkowym kłopotem jest fundusz, który jako „celowy” można kierować tylko na konkretny cel, czyli na opracowania geodezyjno-kartograficzne lub doskonalenie procesu udostępniania informacji. Są więc pieniądze, których nie można przeznaczyć na cele często z punktu widzenia radnych i miejscowych decydentów społecznie ważniejsze. Te i inne wątpliwości należy odpowiednio wcześnie wyjaśniać.

Pełna treść artykułu w lutowym wydaniu GEODETY

powrót