powrót

Zygmunt Karwowski

Rozwiązania gołym okiem nie widać

„Wizerunek” i „Zwierciadło” ciąg dalszy

Istotą rzeczy i, jak rozumiem, naszej polemiki jest rzetelna ocena wspólnego nam obu zawodu, wskazanie na jego dobre i złe strony i oczywiście próba poprawienia tych drugich. Jednak zanim do tego przejdę, chcę złożyć odnośnie mojego krytykowanego tekstu drobne wyjaśnienie i równie drobne zaprzeczenie.
Wyjaśniam, że popełniłem grzech nieuwagi, gdyż można było wnosić z mojego tekstu, jakoby geodezja polska składała się tylko z wykonawstwa geodezyjnego. Niniejszym przepraszam wszystkich mimowolnie przeze mnie urażonych i oświadczam, że na wizerunek geodezji polskiej składaj się w równym stopniu wykonawcy robót geodezyjnych, administracja geodezyjna, ośrodki dokumentacji geodezyjno-kartograficznej, szkolnictwo, działalność naukowo-badawcza i piśmiennictwo techniczne... Chyba nikogo nie pominąłem, zaś kolejność wyliczania jest absolutnie przypadkowa.
A teraz zaprzeczenie. Nie rozprawiałem się z ośrodkami dokumentacji geodezyjno-kartograficznej, a już w żadnym razie „bezpardonowo”, jak to mi przypisuje mój szanowny polemista. Dla wszystkich pracowników ośrodków dokumentacji mam (i miałem zawsze) należny szacunek, co wcale nie oznacza, abym nie dostrzegał problemów, a zwłaszcza konfliktów, jakie tam się pojawiają. W tym miejscu pragnę sprecyzować, że wiadomości o pracy ośrodków czerpałem z mojej praktyki i obserwacji w Warszawie i województwie warszawskim oraz rozmów bezpośrednich i telefonicznych, a także opisów konfliktów, jakie napłynęły do Geodezyjnej Izby Gospodarczej. W pytaniach ankiety rozpisanej przez GIG nie było mowy o ośrodkach.

Pełna treść artykułu w lutowym wydaniu miesięcznika GEODETA

powrót