Konrad Meisner
Autodesk Map 6
Konfigurowanie projektu i praca z danymi. Ogromna liczba rozmaitych systemów informacji przestrzennej funkcjonujących na rynku, a co za tym idzie – różnego typu danych, sprawia, że wyznacznikiem funkcjonalności takiego systemu jest umiejętność integracji danych źródłowych. Przyjrzymy się zatem sposobowi zakładania projektu oraz zasilania go danymi w Autodesk Map 6
Pole pracy
Jako projekt rozumiemy tu rysunek Autodesk Map w formacie DWG zawierający powiązania z innymi rysunkami, bazami danych i pozostałymi elementami, które mają być wykorzystane. Znajdą się w nim także zapisane zapytania, zbudowane topologie, zdefiniowane klasy obiektów, warstwy informacyjne, biblioteki symboli, ustawienia grafiki czy wydruku, a więc wszystkie potrzebne informacje. Na przykład dla urbanisty będą to schematy rur wodociągowych, ulic i przewodów, a dla geodety – mapy o różnym przeznaczeniu i skali.
Poprawne zdefiniowanie pola pracy ma decydujący wpływ na całe późniejsze działanie. Użytkownik może utworzyć nowy projekt na kilka sposobów: skorzystać z kreatora, który ułatwia wybranie podstawowych ustawień, użyć ustawień proponowanych w standardzie lub rozpocząć pracę z plikiem szablonu, w którym wstępnie określony jest układ współrzędnych, ramki do wydruku itp. W każdym z tych przypadków użytkownik wybiera konwencje i standardy odpowiadające wymogom opracowywanego rysunku.
Zapisane rysunki uruchamia się tak jak w innych aplikacjach Windows. Dodatkowo dostępny jest ich podgląd, a także opcja częściowego załadowania pliku (w przypadku dużego projektu, zamiast wczytywać cały rysunek warto otworzyć tylko jego fragment i wybrać potrzebny widok i określone warstwy). W Autodesk Map polecenia mogą być zrealizowane m.in. za pomocą menu, pasków narzędzi, listy poleceń czy klawiszy szybkiego dostępu. Na ich podstawie łatwo buduje się makropolecenia wykonujące określone przez użytkownika zadania. Pracę z programem ułatwia zdefiniowanie własnego paska narzędzi zawierającego najczęściej używane moduły.
Praca w sieci
Administrator sieci dzięki odpowiednim ustawieniom może sprawić, że Autodesk Map będzie wymagał od wszystkich użytkowników sieci podania nazwy i hasła przed rozpoczęciem pracy. Podczas rejestracji program skonfiguruje środowisko użytkownika, uwzględniając jego uprawnienia (dotyczące np. tworzenia i edycji obiektów, ich klas czy wydruku) i określone opcje. Pozwala to łatwo kontrolować prace prowadzone na wielu komputerach.
Oprogramowanie umożliwia współdzielenie zgromadzonych zasobów dostępnych w sieci. Operator „podpina” rysunki zawierające dane do aktualnego projektu i „pobiera” z nich interesujące go obiekty. Istnieje możliwość równoczesnego wyświetlania obiektów znajdujących się na wielu rysunkach Źródłowych i tworzenia nowych. Z tego samego rysunku jednocześnie może korzystać wiele osób. Dopiero w momencie edytowania odpowiednie dane zostają zablokowane dla pozostałych użytkowników (ale wszyscy wiedzą, kto nad nimi pracuje). Po ukończeniu modyfikacji dany obiekt (już w nowej postaci) ponownie dostępny jest do edycji dla wszystkich uprawnionych. Plik rysunkowy podłączany do projektu może zawierać inne „zagnieżdżone” rysunki, a cały ich zestaw łatwo w dowolnej chwili zmienić. Wszystkie elementy składowe takich rysunków można wykorzystać w projekcie (bloki, klasy obiektów, układ współrzędnych, warstwy, style wydruku itp.). W celu uzyskania maksymalnej prędkości wczytywania danych dobrze jest wygenerować dla nich specjalne indeksy. Metoda ta jest szczególnie efektywna, gdy tabela z danymi zawiera wiele równomiernie rozłożonych wartości (nie jest zalecana dla kolumn często modyfikowanych). Na przykład indeks lokalizacyjny jest używany podczas wybierania obiektów za pomocą wskazania ich położenia, indeks właściwości organizuje cechy obiektów i ułatwia dostęp do danych poprzez zapytanie o cechę. Jednocześnie można otworzyć wiele projektów i przełączać się między nimi.
Pełna treść artykułu w styczniowym wydaniu GEODETY
powrót
|
