redakcja
W podróż z GPS-em
Przegląd ręcznych odbiorników nawigacyjnych. Podstawową funkcją odbiornika GPS jest określenie pozycji, czyli położenia w układzie współrzędnych. Ręczne urządzenia prezentowane na kolejnych stronach nie są wprawdzie tak precyzyjne, jak znane nam z praktyki geodezyjnej, jednak posiadają wiele innych funkcji bardzo przydatnych przede wszystkim w nawigacji. Dlatego zakres ich zastosowania może być bardzo szeroki, m.in. w pieszych wędrówkach, wyprawach rowerowych i samochodowych, a także żeglarstwie czy wędkarstwie.
|
Przed zakupem odbiornika trzeba pamiętać, że nie wszystkie modele sprawdzą się w każdych warunkach. Ci, którzy planują np. wycieczkę w góry, za najistotniejszą cechę odbiornika uznają pewnie wymiary i wagę. Dla żeglarza nieprzydatny okaże się model o niskiej wodoszczelności (przypomnijmy, że jest ona określana w zakresie od 0 do 8, przy czym 0 oznacza brak zabezpieczeń, a 8 – możliwość zanurzenia permanentnego). Dla kierowcy samochodu (ale również żeglarza) istotną cechą będzie możliwość podłączenia anteny zewnętrznej (można ją umieścić na maszcie czy dachu pojazdu), która znacznie poprawia jakość odbioru sygnałów satelitarnych. Niestety, jak wynika z tabelek, żaden z odbiorników nie jest pyłoszczelny (symbol X po IP). Zatem użycie któregokolwiek z nich np. na pustyni piaszczystej jest ryzykowne.
Każdy z prezentowanych odbiorników pozwala na wybór jednego z kilku trybów nawigacji. Najprostsza funkcja zwana „go to” umożliwia wytyczenie linii prostej od aktualnego położenia do punktu docelowego. Wskazuje zatem kurs do celu. Nawigacja na podstawie trasy (route) umożliwia przebycie wcześniej zaplanowanej drogi przebiegającej przez np. kilkadziesiąt punktów, przy czym mogą to być zarówno punkty określone przez użytkownika (tzw. waypoints), jak i punkty będące składową mapy bazowej. Użytkownik przed wyruszeniem w podróż buduje trasę, dodając kolejno jej charakterystyczne punkty. Nawigacja tego typu jest rozszerzeniem funkcji „go to” (odcinki pomiędzy kolejnymi punktami są również prostoliniowe). Nawigacja na podstawie śladu (track log) umożliwia przybycie do celu dokładnie tą samą drogą, jaka została zapamiętana w odbiorniku. W czasie pracy każdy odbiornik automatycznie zapisuje przebywaną trasę. Istnieje zatem możliwość zbudowania bazy najczęściej przebywanych tras i wykorzystania ich do nawigacji. Odbiornik wskazuje wówczas wszelkie zmiany kierunku podróży w postaci odpowiednio wychylającej się strzałki. Istnieje też możliwość pokazania śladu na ekranie mapy.
Pełna treść artykułu w styczniowym wydaniu GEODETY
powrót
|
|
REKLAMA  |
|
|
