Nowa lista czasopism zakończy punktozę?

Po blisko roku prac Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego opublikowało nową listę czasopism punktowanych. Gdzie w takim razie powinni publikować naukowcy zajmujący się geodezją, kartografią czy GIS-em?

Nowy wykaz punktacji czasopism oraz konferencji liczy aż ponad 31 tys. pozycji. To drugi kluczowy wykaz – obok wykazu wydawnictw – na którym opiera się nowy system ewaluacji jakości działalności naukowej wprowadzony przez tzw. reformę Gowina. Zdaniem resortu nauki dzięki nowej liście badacze będą publikować więcej wartościowych prac w bardziej prestiżowych tytułach, a polska nauka wzmocni swą pozycję w międzynarodowym obiegu myśli.

Zgodnie z Konstytucją dla Nauki każdy pracownik naukowy musi przedstawić do oceny swoje osiągnięcia (dotychczas wydziały wystawiały jedynie najlepszych pracowników), mogą ponadto wskazać do ewaluacji maksymalnie 4 publikacje w ciągu 4 lat. To – w ocenie MNiSW – ukróci niekorzystne zjawisko „punktozy”, czyli pogoni za jak największą liczbą marnej jakości publikacji. Poza tym uczelnie oceniane będą w ramach dyscyplin, a nie jednostek organizacyjnych (np. wydziałów). Dzięki temu naukowcy reprezentujący jedną dyscyplinę, ale pracujący w różnych wydziałach, połączą siły i talenty. To wszystko sprawi, że uczeni będą mogli skupić się na wartościowych badaniach, a efekty ich pracy wywrą większy i trwalszy wpływ na światową naukę – twierdzi resort nauki.

Ministerialny wykaz czasopism opiera się w dużej mierze na międzynarodowych bazach interdyscyplinarnych o dużym zasięgu, które indeksują publikacje wysokiej jakości. Takimi czołowymi bazami są np. Web of Science czy Scopus. Międzynarodowy charakter baz nie oznacza jednak, że nie obejmują one pozycji polskojęzycznych.

Prestiż i wysokie standardy publikacyjne, którymi odznaczają się międzynarodowe bazy, wpłyną w pozytywny sposób na polski naukowy rynek wydawniczy. Do tej pory pogoń za publikacjami generowała w naszym kraju wysyp wciąż nowych tytułów. Co roku ukazywało się około 200 nowych czasopism naukowych, a cykl ich życia nie przekraczał z reguły 2-3 lat. Często miały one znaczenie jedynie lokalne i nie pretendowały do włączenia się w szerszy, międzynarodowy, a nawet ogólnopolski dialog. Oprócz tego aż 60 proc. polskich czasopism naukowych miewało opóźnienia wydawnicze ze względu na brak odpowiedniej liczby artykułów do publikacji. To najlepiej pokazuje skalę niekorzystnych zjawisk.

Czasopismom naukowym i recenzowanym materiałom z konferencji międzynarodowych można było przyznać: 20, 40, 70, 100, 140 albo 200 punktów. O punktacji decydował zespół blisko 400 czołowych polskich uczonych reprezentujących wszystkie dyscypliny. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego powołało w tym celu 44 zespoły doradcze, a w końcową fazę opracowywania wykazu włączeni byli członkowie Komisji Ewaluacji Nauki. W skład zespołu dla dyscypliny naukowej inżynieria lądowa i transport (w której po reformie nauki mieści się geodezja i kartografia) weszli: Stanisław Gaca, Stanisław Gucma, Izabela Hager, Jerzy Hoła, Andrzej Krankowski, Tomasz Lewiński, Agnieszka Merkisz-Guranowska, Wojciech Ślączka, Waldemar Świdziński oraz Krzysztof Wilde.

Poniżej prezentujemy punktację dla czasopism związanych z geodezją, kartografią oraz GIS-em (w kolejności od najwyżej punktowanych).

JK