Pomiary przeprowadzono na początku marca z wykorzystaniem odbiornika Trimble R4 oraz poprawek z sieci ASG-EUPOS. Błąd pomiaru określono na 2 cm. W pierwszej kolejności sprawdzono wysokość kulminacji masywu, potwierdzając wartość podawaną od lat w różnych źródłach, czyli 718 m n.p.m.
Na rozbieżności względem urzędowych map topograficznych 1:10 000 oraz Państwowego Rejestru Nazw Geograficznych natrafiono natomiast na szczycie Radunia. Pomiary wykazały, że wysokość północnego wierzchołka tego szczytu (w przeszłości potocznie zwanego Sępią Górą) wynosi 573,12 m n.p.m., a dla kulminacji oddalonej o 150 m od tego miejsca jest to 582,01 m n.p.m. Tymczasem według danych urzędowych wysokości te wynoszę odpowiednio 572,94 i 577,60 m n.p.m.
Autorzy artykułu podkreślają, że pomiary wykazały nie tylko znaczny w PZGiK, ale także to, że w wielu wydawnictwach turystycznych wysokość Radunii określono na 573 m n.p.m. Błędnie więc za kulminację Radunii uznano Sępią Górę. Autorzy dochodzą ponadto do wniosku, że zgodnie z rozporządzeniem z 1953 r. w PRNG nie powinna pojawić się nazwa Sępia Góra, która to nazwa – nota bene – przed wojną odnosiła się do całości szczytu, a nie jednej z kulminacji.
Badanie przeprowadzili: mgr inż. Mateusz R. Koślacz – geodeta kartograf, mgr Artur Robak – geolog oraz mgr inż. Błażej Sobaszek – geodeta z firmy Geo-Dis z Namysłowa. Jak zapewnia Geoforum.pl Mateusz Koślacz, na kwiecień planowane są kolejne dwie kampanie pomiarowe, które zamkną temat analizy wysokości wierzchołków Ślęży i pozwolą na całościowe podsumowanie zagadnienia.
nadchodzące wydarzenia
zobacz pozostałe
