Odszedł prof. Wojciech Janusz

Wojciech Janusz urodził się 2 lutego 1931 r. w Warszawie. Ukończył Państwowe Liceum Miernicze (1951 r.), a następnie Wydział Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej (1956 r.). W latach 1952-56 był asystentem w Zakładzie Geometrii Wykreślnej na Wydziale Inżynierii Sanitarnej. Od 1956 r. nieprzerwanie związany z Instytutem Geodezji i Kartografii w Warszawie. W latach 1957-78 był kolejno: starszym asystentem, adiunktem i docentem.

W 1964 roku uzyskał stopień doktora (promotorem pracy doktorskiej był prof. Tadeusz Lazzarini). W latach 1969-71 kierował Zakładem Geodezji Gospodarczej, a następnie (po zmianie nazwy) – Zakładem Geodezji (od 1974 r.) i Zakładem Geodezji Inżynieryjnej (od 1977 r.). W 1978 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a dziewięć lat później – zwyczajnego.

Wojciech Janusz był wybitnym specjalistą w dziedzinie geodezji inżynieryjnej i współtwórcą polskiej szkoły naukowej geodezyjnych badań odkształceń i przemieszczeń obiektów budowlanych. W swym przewodzie doktorskim zajął się m.in. automatycznym badaniem odkształceń budowli z wykorzystaniem stałych zespołów urządzeń pomiarowych. Wyniki swoich badań w tej dziedzinie przeniósł z powodzeniem na grunt praktyczny.

Był autorem i współautorem 175 publikacji, w tym 32 rozpraw, studiów i monografii, autorem trzech podręczników, z fundamentalnym „Geodezyjna obsługa budowli i konstrukcji” służącym nie tylko studentom, ale i inżynierom w codziennej praktyce. Był twórcą i współtwórcą kilku opatentowanych wynalazków i promotorem 6 przewodów doktorskich.

W latach 1991-96 Wojciech Janusz był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Geodezji i Kartografii. Od 1978 r. był członkiem Komitetu Geodezji PAN i zastępcą redaktora naczelnego kwartalnika „Geodezja i Kartografia”. W latach 1979-87 był redaktorem naczelnym „Przeglądu Geodezyjnego”. Był laureatem licznych nagród, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Cechowały go, rzadko dziś spotykane, skromność i kultura osobista.