powrót

Sławomir Mleczko

Na wakacje ? kierunek morze!

Szkoła fotointerpretacji, część 7

Wiele osób, udając się na długo oczekiwane wakacje, wyjeżdża nad polskie morze. Niektórzy wybierają miejsca znane od lat, inni wolą doś­wiadczać za każdym razem czegoś nowego. Przed urlopem zastanawiałem się, czy i w jaki sposób mogę wykorzystać zdjęcia lotnicze w wyborze miejsca odpoczynku. Postanowiłem przeanalizować miejscowość znaną, choć nienależącą do polskiej czołówki nadmorskich kurortów, w której dotąd nie byłem.

Przedstawiony kadr złożony został z kilku zdjęć wykonanych w drugiej połowie kwietnia 2013 roku przez MGGP Aero. Celowo nie podam nazwy prezentowanej miejscowości, aby zachęcić tych, którzy nie znają tego miejsca, a zechcą poznać po niniejszym opisie, do odrobiny wysiłku. Zapraszam nad morze!

Jasna wstęga przecinająca ukośnie zdjęcie to właś­nie plaża. Jej średnią szerokość – poprzez porównanie z widocznymi drogami – możemy oszacować na kilkanaś­cie metrów. Przyjrzyjmy się dokładnie ilustracji i spróbujmy odpowiedzieć na pytanie, jaki to typ wybrzeża. Zwróćmy uwagę na ciemniejszy, wąski pas ciągnący się równolegle po południowej stronie plaży. Najlepiej widoczny jest w środkowej jej części, gdzie wyraźnie stanowi granicę między jasnym fototonem piasku a szaro-zieloną barwą niskiej roślinnoś­ci porastającej dalszą część wybrzeża [A]. Wspomniany pas to oberwane fragmenty skał znajdujących się u podnóża klifu, które dodatkowo są w jego cieniu. Drewniane ostrogi palowe [B] wbite prostopadle do plaży w głąb morza oraz opaski z gwiazdobloków [C] zabezpieczają plażę i brzeg przed erozyjną działalnością morza (abrazją).

Na zdjęciach wyraźnie widoczne są również niektóre strefy hydrodynamiczne związane z falowaniem. Widzimy strefę łamania fali, w której pojawiają się grzywacze (jasne obiekty na zdjęciu, wyróżniające się spośród otaczającej wody) [D]. Gdy pojawiają się one na otwartym morzu wciąż w tym samym miejscu, możemy wnios­kować o znajdującej się tam płyciźnie. Kolejna jest strefa przyboju, w której pojawiają się charakterystyczne fale translacyjne (rozchodzące się w kierunku plaży) [E]. I wreszcie strefa zmywu. Kiedy przybój uderza w stok plaży, wyrzuca na nią płaską warstwę wody zmywu wstępującego. Warstwa ta swoim zasięgiem wyznacza granicę ostatniej, czwartej strefy transformacji fali (północna część plaży, wyraźnie ciemniejsza od pozostałej – mokry piasek) [F]. Kierunek fal pomoże nam ustalić, skąd wieje wiatr. Fale na otwartym morzu widoczne są jako zmarszczki [G]. Układają się równolegle do siebie i na tej podstawie możemy wnioskować, że wiało z północnego zachodu...

Pełna treść artykułu w lipcowym wydaniu GEODETY

powrót

REKLAMA

• zaloguj się    • rejestruj konto    • zapomniałeś hasła?

KOMENTARZE Komentarze są wyłącznie opiniami osób je zamieszczających i nie odzwierciedlają stanowiska redakcji Geoforum. Zabrania się zamieszczania linków i adresów stron internetowych, reklam oraz tekstów wulgarnych, oszczerczych, rasistowskich, szerzących nienawiść, zawierających groźby i innych, które mogą być sprzeczne z prawem. W przypadku niezachowania powyższych reguł oraz elementarnych zasad kultury wypowiedzi administrator zastrzega sobie prawo do kasowania całych wpisów. Użytkownik portalu Geoforum.pl ponosi wyłączną odpowiedzialność za zamieszczane przez siebie komentarze, w szczególności jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenie praw lub dóbr osób trzecich oraz szkody wynikłe z tego tytułu.