Robert Pajkert, Iwona Nakonieczna, Krzysztof Owsianik, Piotr Wyroślak
Czas na Dolny Śląsk
Koncepcja budowy Dolnośląskiego Systemu Informacji Przestrzennej. Artykuł jest prezentacją działań podjętych przez Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego w zakresie budowy Dolnośląskiego Systemu Informacji Przestrzennej. Pokazana została też analiza baz danych i systemów informatycznych funkcjonujących na terenie Dolnego Śląska, opracowana na podstawie ankiety rozesłanej do 180 jednostek administracji rządowej, samorządowej i przedsiębiorstw branżowych województwa dolnośląskiego.
|
W dzisiejszych czasach, które charakteryzuje dynamiczny rozwój wielu dziedzin gospodarki, koniecznością staje się szybki dostęp do kompleksowej, aktualnej i wiarygodnej informacji, którą uzyskać możemy jedynie korzystając z powstających systemów informacji.
System Informacji Przestrzennej jest zbiorem kompleksowej informacji o przestrzeni geograficznej, w którym „wyróżnia się informacje dotyczące położenia obiektów w przestrzeni, ich właściwości geometrycznych i towarzyszących im danych opisowych” [1]. „System Informacji Przestrzennej zajmuje się pozyskiwaniem, gromadzeniem, przetwarzaniem, analizowaniem, przechowywaniem, przesyłaniem, aktualizacją i udostępnianiem informacji przestrzennych przy wykorzystaniu informatyki i telekomunikacji. Istotną cechą systemu informacji przestrzennej jest tworzenie informacji wyjściowych złożonych, syntetycznych, poprzez szybkie i wielorakie analizy elementarnych danych wejściowych” [2].
Przed kilku laty, kiedy to w kraju zaczęły powstawać tego rodzaju systemy, informację przestrzenną rozwijały służby branżowe, administrujące poszczególnymi mediami (tzn. wodociągowo-kanalizacyjnymi, gazowymi, energetycznymi), przy współpracy ze służbą geodezyjną. Podjęte zostały także prace nad branżowymi systemami informacji przestrzennej, ukierunkowanymi głównie na monitoring środowiska i geologię. Jednocześnie w niektórych miastach powstawały projekty lokalnych systemów informacji przestrzennej. Obecnie niewiele się zmieniło. Wiele agencji rządowych, zajmujących się gromadzeniem danych przestrzennych, ich przetwarzaniem i opracowywaniem map robi to wyłącznie na swój własny użytek, bez wzajemnych konsultacji. Wynikające z tego zróżnicowanie struktur baz danych i niespójność informacji wpływa ujemnie na możliwość wymiany informacji. Tworzenie systemów informacji jest na ogół związane z wielkim nakładem pracy i wielkimi kosztami ponoszonymi przez podatników. Kilkakrotne wykonywanie tych samych albo niewiele różniących się od siebie systemów znacznie zwiększa koszty gromadzenia informacji i jest pozbawione sensu.
Inicjatywa opracowania koncepcji systemu informacji przestrzennej w Polsce zrodziła się na początku lat 90., a w 1997 roku Komitet Badań Naukowych ustanowił projekt badawczy na ten temat, zamówiony przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji (PBZ 024-13). Termin realizacji przewidziany został na lata 1998-2000. Projekt wykonuje Instytut Geodezji i Kartografii przy współpracy z Politechniką Warszawską, Akademią Górniczo-Hutniczą w Krakowie, Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim, Uniwersytetem Śląskim oraz indywidualnymi ekspertami i specjalistycznymi firmami. Zakłada on między innymi, że SIP w Polsce składać się będzie z trzech poziomów: krajowego, regionalnego (wojewódzkiego) oraz lokalnego (powiatowego), które będą zasilane w informacje o zróżnicowanym charakterze, w zależności od poziomu.
Pełna treść artykułu w majowym wydaniu GEODETY
powrót
|
