powrót

Jerzy Przywara

Geodeci na moście

Pierwsza podwieszona konstrukcja przez Wisłę. Zadaniem budowanego właśnie mostu Świętokrzyskiego jest połączenie Śródmieścia z Pragą i przybliżenie do siebie obu dzielnic. Poprzez sprowadzenie pod ziemię przebiegającej w tym rejonie Wisłostrady będzie okazja otwarcia miasta ku Wiśle, a w niedalekiej perspektywie stworzenia na Powiślu bulwaru nadwiślańskiego. Po zagospodarowaniu terenów Portu Praskiego leżących po przeciwnej stronie rzeki bezpośrednie sąsiedztwo Wisły zacznie tętnić życiem. Przejeżdżając w przyszłości tym mostem, z satysfakcją będziemy mogli pomyśleć, że jest w nim też kawał dobrej geodezyjnej roboty.

Jeśli wierzyć zapewnieniom kierownictwa budowy mostu Świętokrzyskiego, w październiku tego roku będziemy mogli przejechać nim z jednej strony Wisły na drugą. Ta długo oczekiwana przez warszawiaków przeprawa ma, jak się okazuje, prawie 80-letnią historię. W planach most w tym miejscu pojawił się tuż po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. Kolejna przymiarka miała miejsce w 1946 roku. W opracowanej wówczas koncepcji odbudowy miasta Wydział Urbanistyki Biura Odbudowy Stolicy zaplanował dla Warszawy cztery przeprawy drogowe: most Poniatowskiego (zniszczony w czasie wojny), most w rejonie Cytadeli (dzisiejszy Gdański), u wylotu ulicy Karowej (planowany jeszcze przed wojną, a i dzisiaj również) oraz most Świętokrzyski. Za kilka miesięcy stolica będzie więc miała 6 mostów drogowych i siódmy (Siekierkowski) w budowie, co jednak nie oznacza, że plany sprzed półwiecza zrealizowano – wspomniany wcześniej wydział planował bowiem w perspektywie 18 lat.

Most-łącznik
Most Świętokrzyski, zgodnie z wykonanym w pracowniach Biura Planowania Rozwoju Warszawy studium, będzie miał zupełnie odmienny charakter od pozostałych warszawskich mostów. Dotyczy to nie tylko jego konstrukcji, ale i funkcji, jakie będzie spełniał. Nie będzie to most tranzytowy z przetaczającymi się po nim codziennie tysiącami ciężarówek, nie będą po nim przejeżdżały również tramwaje (jak po sąsiednim „Poniatowszczaku”), a do konstrukcji nie zostaną podczepione magistrale ciepłownicze czy wodociągowe. Zadaniem tego mostu jest połączenie Śródmieścia z Pragą i przybliżenie do siebie obu dzielnic. Poprzez sprowadzenie pod ziemię przebiegającej w tym rejonie Wisłostrady będzie okazja otwarcia miasta ku Wiśle, a w niedalekiej perspektywie stworzenie na Powiślu bulwaru nadwiślańskiego. Po zagospodarowaniu terenów Portu Praskiego leżących po przeciwnej stronie rzeki bezpośrednie sąsiedztwo Wisły zacznie tętnić życiem.

Pełna treść artykułu w majowym wydaniu GEODETY

powrót