Wardziak Anna
Wspólny Bałtyk
Z Markiem Baranowskim, koordynatorem prac nad bazą danych dla regionu Morza Bałtyckiego, rozmawia Anna Wardziak.
7 października 1996 roku w Kirkkonummi w Finlandii główni geodeci 13 państw, których obszar lub jego część leży w zlewisku Morza Bałtyckiego, podpisali protokół dotyczący projektu MapBSR. Polska przystąpiła do współpracy w kwietniu 1 97 r. Każde biorące udział w projekcie państwo ma za zadanie dostarczenie baz danych kartograficznych swojego terytorium. Ostatnie, czwarte posiedzenie Komitetu Sterującego projektu miało miejsce w Warszawie w dniach 17-18 maja br. Organizatorem spotkania był Główny Urząd Geodezji i Kartografii. Kolejne zapowiedziano na czerwiec przyszłego roku. Tym razem gospodarzem ma być odpowiednik polskiego GUGiK na Łotwie.
Anna Wardziak: Polska bierze udział w projekcie MapBSR. Co to za inicjatywa?
Marek Baranowski: Skrót MapBSR pochodzi od angielskiej nazwy projektu Map of Baltic Sea Region, którego celem jest stworzenie jednolitej mapy, a właściwie jednolitej i wiarygodnej bazy danych dla całego regionu Morza Bałtyckiego. Pokazywałaby ona stan przestrzeni obejmującej obszar zlewiska Morza Bałtyckiego (czyli sam akwen i wszystkie obszary, które są fizycznie z nim związane) w postaci zapisu numerycznego w formacie wybranego pakietu systemu informacji geograficznej. Docelową skalą tego opracowania ma być 1:1 mln.
Jakie kraje biorą udział w tym przedsięwzięciu?
W sumie jest to 14 krajów: Finlandia, Szwecja, Norwegia, Dania, Polska, Łotwa, Litwa, Estonia, Białoruś, Ukraina, Rosja, Niemcy, Republika Czeska i Słowacja. Polska jest jednym z tych krajów, których terytorium prawie w całości leży w obszarze zlewiska Morza Bałtyckiego; jedynie niewielkie fragmenty w Karpatach wchodzą w skład zlewiska Morza Czarnego, a w Sudetach (Izera) do Morza Północnego. Podobnie jest z Litwą, Łotwą i Estonią. Finlandia natomiast ma już dość duże fragmenty należące do zlewiska Morza Białego lub do Morza Barentsa.
Jak narodził się pomysł stworzenia wspólnej bazy danych geograficznych?
Historia jest dosyć długa. Pierwsze podejście do tego typu zadania zrodziło się z inicjatywy HELCOMu (Komisji Helsińskiej zajmującej się koordynacją działań w obszarze Morza Bałtyckiego). Jest to ciało składające się z przedstawicieli rządów poszczególnych krajów leżących nad Morzem Bałtyckim, które ma bardzo szeroki zakres działań zarówno gospodarczych, jak i związanych z planowaniem przestrzennym czy ochroną środowiska. I właśnie Zespół Ochrony Środowiska HELCOMu w 1992 roku zgłosił zainteresowanie stworzeniem bazy danych, która pokazywałaby stan przestrzeni zlewiska Morza Bałtyckiego. Ta pierwsza inicjatywa zakończyła się opracowaniem studium wykonalności bazy danych. Zostały określone warstwy informacyjne, odwzorowanie oraz pewne unifikacje w zakresie klasyfikacji poszczególnych obiektów i zjawisk przestrzennych, które były przedmiotem zainteresowania. Opracowania podjęła się grupa jednostek organizacyjnych zajmujących się ochroną środowiska w czterech krajach nadbałtyckich, tj. w Szwecji, Finlandii, Norwegii i w Polsce. Z naszej strony w przedsięwzięciu brał udział ośrodek GRID-Warszawa. Opracowanie to przygotowane na zlecenie HELCOMu, a finansowane przez Nordycką Radę Ministrów, zostało zakończone w 1994 r. HELCOM, mimo zainteresowania, nie był w stanie finansować dalszych prac.
Pełna treść artykułu w październikowym wydaniu GEODETY
powrót
|
|
REKLAMA  |
|
|
