powrót

Robert Wójtewicz

Budynek w numerycznej mapie ewidencji gruntów i budynków

Artykuł dyskusyjny.
Podczas tworzenia numerycznej mapy ewidencji gruntów i budynków powstała potrzeba właściwej interpretacji pojęcia budynku zgodnie z obowiązującymi przepisami. W przypadku tradycyjnych map ewidencyjnych nie przywiązywano wagi do zasad kwalifikowania obiektów budowlanych jako odrębnych budynków, skutkiem czego kartowano na mapach uproszczone rzuty w myśl zasady „papier przyjmie wszystko”. Powstanie systemów numerycznych wymusiło porządkowanie istniejących opracowań kartograficznych poprzez określenie zakresu informacji niezbędnej do prawidłowego opisania numerycznego obiektu, jakim jest budynek.

Definicję budynku dla potrzeb ewidencji gruntów i budynków określa art. 4 pkt 5 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków [1], który brzmi: „Budynkiem w rozumieniu rozporządzenia jest budynek określony w przepisach prawa budowlanego, wymagający zgłoszenia lub pozwolenia na budowę.
Za budynek uważa się również jego część stanowiącą segment pionowy w układzie bliźniaczym lub szeregowym i będącą przedmiotem odrębnych praw własności, choćby była wzniesiona na jednej działce i stanowiła jedną całość architektoniczną”. Jednocześnie pkt 7 mówi, że „Ewidencja nie obejmuje budynków:
1) położonych na gruntach, które uważa się zgodnie z odrębnymi przepisami za niezbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa,
2) na terenach zamkniętych” (rozumie się przez to tereny o charakterze zastrzeżonym, określone przez właściwych ministrów i kierowników urzędów centralnych).
W świetle prawa budowlanego [2] przez budynek należy rozumieć „obiekt budowlany wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach”.
Uwzględniając powyższe, za budynki przyjmujemy obiekty, które:
a) posiadają ściany, fundamenty i dach,
b) są trwale związane z gruntem,
c) podlegają zgłoszeniu lub pozwoleniu na budowę,
d) są przedmiotem odrębnych praw własności.
Dodatkowe kryteria pomagające w uznaniu samodzielności budynku to: osobne wejście oraz dominująca funkcja. I tak na przykład może zaistnieć sytuacja, gdy mamy dobudowany garaż do budynku mieszkalnego z osobnym wjazdem – są to dwa budynki, gdyż jest tu spełniony zarówno warunek wejścia, jak i odrębnej funkcji. Natomiast wszelkie przedsionki, kryte werandy oraz inne elementy architektoniczne o charakterze trwałym, służące do obsługi budynku (np. powierzchnia ruchu) powinny być traktowane jako integralna część budynku, także tarasy, jeżeli posadowione są na fundamencie, nad pomieszczeniem przynależącym do budynku powinny zawierać się w jego obrysie zewnętrznym (zgodnie z rzutem przyziemia).

Pełna treść artykułu we wrześniowym wydaniu GEODETY

powrót