powrót

Jerzy Królikowski

Słoneczny kataster

Roczny obrót na krajowym rynku energetyki słonecznej wyniósł w 2009 roku 430 mln zł. W 2010 r. z pewnością będzie dużo wyższy. Dzięki coraz popularniejszemu „słonecznemu katastrowi” część tej sumy może trafić także do geodetów.

W połowie grudnia 2010 r. w meksykańskim kurorcie Cancún zakończył się kolejny międzynarodowy szczyt klimatyczny. Jego uczestnicy i obserwatorzy ogłosili „umiarkowany sukces”. Przedstawiciele 193 państw powołali bowiem Zielony Fundusz Klimatyczny, który do 2020 roku wyda 100 mld dolarów na walkę z globalnym ociepleniem. Zdecydowanie przed szereg wychodzi w tym względzie Unia Europejska. Wszystko wskazuje na to, że już wkrótce zaczną obowiązywać przepisy, które narzucą krajom członkowskim ograniczenie do 2020 roku emisji dwutlenku węgla nawet o 30%.
Jak podołać tak wygórowanym (niektórzy ekonomiści sądzą nawet, że zabójczym dla gospodarki) normom? Na pewno nie obejdzie się bez przestawienia przemysłu energetycznego na odnawialne źródła energii, i to z pominięciem coraz popularniejszej w Polsce biomasy (jej spalanie emituje bowiem sporo CO₂). Rozwiązaniem może okazać się energia słoneczna, którą można zastosować nie tylko do produkcji prądu, ale też podgrzewania wody. Jej główną zaletą jest to, że przy relatywnie niskich nakładach finansowych może korzystać z niej każdy. Wystarczy na dachu niewielkiego domu zainstalować kilka paneli. Tu jednak rodzi się poważny problem. Jak popularyzować ogniwa słoneczne wśród społeczeństwa? Nie wystarczy bowiem jeden podpis ważnego polityka, jak to jest w przypadku elektrowni o mocy kilku tysięcy megawatów. Zamiast tego potrzeba „pracy u podstaw” – indywidualnego przekonywania każdego właściciela budynku o zaletach energii słonecznej...

Pełna treść artykułu w styczniowym wydaniu GEODETY

powrót