|
Regina Tokarczyk
"Przychodzi baba do lekarza, a lekarz mówi: Zapraszam na pomiar fotogrametryczny". To wcale nie dowcip, czego dowodzą zamieszczone poniżej zdjęcia przedstawiające stanowisko robocze fotogrametrycznego systemu do trójwymiarowego pozycjonowania ciała, znajdujące się w przychodni rehabilitacyjnej (rys. 1) oraz okno programu tego systemu (rys. 2).
Rys. 1. Fotogrametryczny system trójwymiarowego pozycjonowania
ciała stworzony przy współudziale pracowników
Zakładu Fotogrametrii i Informatyki Teledetekcyjnej WGGiIŚ AGH w Krakowie
Rys. 2. Okno programu do trójwymiarowego pozycjonowania ciała. Lekarz, obserwując wzajemne ułożenie punktów i odcinków definiowanych przez wybrane miejsca na ciele pacjenta, wnioskuje o ewentualnych nieprawidłowościach postawy, co pomaga mu w kierowaniu przebiegiem rehabilitacji
Urządzeniem do rejestracji fotogrametrycznej są tu zwykłe amatorskie cyfrowe aparaty fotograficzne. Czy to oznacza, że do celów fotogrametrycznych niepotrzebny jest specjalistyczny sprzęt do rejestracji obrazu - kamery fotogrametryczne?
I tak, i nie, zależy to od celu pomiaru fotogrametrycznego, jego żądanej dokładności i ekonomiki. Uogólniając: w zastosowaniach topograficznych, inwentaryzacji architektonicznej oraz w tych przypadkach, gdzie żądana jest bardzo wysoka dokładność pomiaru - stosuje się do rejestracji kamery fotogrametryczne zwane metrycznymi. Przy pomiarach nietypowych obiektów lub zjawisk, gdzie dopuszcza się mniejszą dokładność lub nie jest możliwe stosowanie kamer fotogrametrycznych - stosuje się kamery niemetryczne, do których zaliczamy między innymi aparaty fotograficzne.
Co różni obydwa rodzaje kamer? Kiedy i w jaki sposób można wykorzystywać obrazy z kamer niemetrycznych? Zadaniem kamery fotogrametrycznej jest uzyskanie obrazu, który ma być rzutem środkowym, wobec tego powinien być on zarejestrowany na płaszczyźnie, a promienie rzutujące w przestrzeni przedmiotowej i obrazowej mają być kolinearne. Wiąże się to ze stosowaniem w kamerach analogowych klisz szklanych lub specjalnie wypłaszczanych materiałów fotograficznych o podłożu plastycznym, obiektywy kamer są prawie pozbawione dystorsji (rys. 3), nie używa się migawek zniekształcających obraz. Rekonstrukcja wiązki w kamerze dokonywana jest na podstawie znajomości jej elementów orientacji wewnętrznej, co wymusza ich stabilność i obecność na każdym zdjęciu zmaterializowanego układu odniesienia (rys. 4).
Rys. 3. Średnia dystorsja radialna obiektywu 15/4 UAG-S kamery lotniczej RC-30 Wild (Leica)
Rys. 4. Układ odniesienia na zdjęciu lotniczym materializowany jest przez znaczki tłowe
Kamery fotogrametryczne posiadają również urządzenia przeznaczone do orientowania rejestrowanego obrazu w przestrzeni: orientowniki, libele, stabilizatory położenia (dla kamer lotniczych). Ze względu na efektywność pomiaru stosuje się duże formaty obrazu, a z uwagi na wymagane dokładności - wysoką rozdzielczość materiałów negatywowych lub matryc detektorów.
| 
