O współczesnej kartografii na PW

Na Politechnice Warszawskiej 12 marca dr Dariusz Gotlib oraz dr Robert Olszewski wygłosili wykłady dotyczące aspektów współczesnej kartografii. Jak powiedział dr Gotlib, „nowe osiągnięcia technologiczne stanowią nowe wyzwania, nowy napęd dla kartografii, a nawet nowe znaczenie zawodu kartografa”.

Spotkanie otworzył dr Jerzy Balcerzak, prodziekan ds. nauki Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, który ucieszył się z wysokiej frekwencji przybyłych słuchaczy. Dr Dariusz Gotlib (na zdjęciu), WGiK PW, przedstawił wykład pt. „Kartograficzne aspekty projektowania mobilnych aplikacji nawigacyjnych i lokalizacyjnych”. W bardzo ciekawy sposób udowodnił, że nie tylko rozwój mobilnych systemów nawigacyjnych bazuje na tradycyjnej wiedzy kartograficznej i geodezyjnej, ale również kartografia zmienia albo powinna zmieniać nurt, dostosowując się do zmian technologicznych. Dr Gotlib omówił żywiołowy rozwój „mobilnego GIS” i „mobilnej kartografii”. Na przykładzie systemów nawigacji samochodowej przedstawił coraz większe wymagania i wyzwania związane z poprawnymi i czytelnymi rozwiązaniami kartograficznymi. Najważniejszym wnioskiem wykładu było stwierdzenie, że projektowanie map dla systemów mobilnych i lokalizacyjnych bazuje na wiedzy kartograficznej, istnieje jednak konieczność stosowania nowych metod i pojęć. Jest to wyzwanie dla kartografów, by umieli poznać oczekiwania użytkowników i stanąć w roli moderatora mobilnych treści kartograficznych.

Natomiast dr Robert Olszewski (na zdjęciu), również z WGiK PW, zajął się tematem „Kartograficzne modelowanie rzeźby terenu metodami inteligencji obliczeniowej”. Ukształtowanie terenu jest coraz częściej przedstawiane za pomocą numerycznych modeli terenu (NMT). Chociaż zmienił się formalny zapis rzeźby, to jednak ogólna idea i proces pozostają te same – niezależnie od metody istnieje konieczność generalizacji informacji. Dr Olszewski podkreślił, że problem modelowania rzeźby terenu, a w szczególności jej generalizacji na różnych poziomach, jest jednym z najważniejszych wyzwań współczesnej geomatyki. Wyróżnił wiele podejść do generalizacji, skupił się jednak na tych, które, jego zdaniem, nadają się do szerokiego wykorzystania w kartografii i geodezji. Metoda sztucznych sieci neuronowych polega na gromadzeniu przykładów poprawnych rozwiązań w zakresie generalizacji rzeźby terenu, na podstawie których komputer „uczy się” dalszych procesów, natomiast metoda wnioskowania rozmytego polega na zdefiniowaniu jawnych reguł generalizacji.

Podsumowaniem spotkania była dyskusja dotycząca głównie kierunku współczesnej kartografii. Dr Bogdan Horodyski z Uniwersytetu Warszawskiego zadał pytanie: dokąd zmierza kartografia? Zastanawiał się, czy dzisiejsza technologia nie „ogłupia” nas i nie sprawia, że chociaż dysponujemy zaawansowanymi urządzeniami, to nie wiemy, jak z nich korzystać. Podał przykład odbiornika GPS, który mówi użytkownikom, w którą stronę skręcić, jednak powoduje, że nie mają oni żadnej orientacji w terenie. Dr Gotlib uzasadniał jednak, że mobilna nawigacja umożliwia uzyskanie znacznie większej ilości danych niż tradycyjna, papierowa mapa. Powiedział również, że „jako kartografowie musimy iść za postępem”.
Prof. Andrzej Makowski z Politechniki Warszawskiej podkreślił natomiast, że niezależnie od wybranych przez kartografów narzędzi czy metod, należy pamiętać, że zawsze to człowiek jest odbiorcą treści kartograficznej i właśnie to powinno zbliżyć wspólną pracę kartografów i innych specjalistów.
Na zakończenie gospodarz spotkania dr Jerzy Balcerzak zaprosił na wykład przedstawiciela Dywizjonu Zabezpieczenia Hydrograficznego Marynarki Wojennej, który odbędzie się 16 kwietnia o 12:15 w sali 206 w Gmachu Głównym Politechniki Warszawskiej.