Pożar nad Biebrzą skartowany

Celem usługi jest wsparcie zarządzania kryzysowego bezpośrednio po katastrofie. W jej ramach w trybie natychmiastowym pozyskiwane, przetwarzane i analizowane są dane satelitarne oraz inne dostępne geoprzestrzenne dane rastrowe i wektorowe.
Usługa została uruchomiona na prośbę Krajowego Centrum Koordynacji Ratownictwa i Ochrony Ludności Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej. Przybliżony zasięg pożaru został opublikowany 22 kwietnia o godz. 19.20.

O intensywności pożaru świadczą liczne alarmy pożarowe (tzw. „hotspoty”) generowane na podstawie temperatury powierzchni Ziemi rejestrowanej przez sensory satelitarne VIIRS i MODIS. Rozkład przestrzenny „hotspotów” można przeanalizować, korzystając z portalu Global Wildfire Information System; GWIS to inicjatywa realizowana w ramach programu Copernicus we współpracy z NASA.

Na podstawie „hotspotów” da się precyzyjnie określić lokalizację pożaru, gdyż wystarczy, że 1% piksela będzie zajęty przez bardzo intensywny pożar, aby cały piksel został oznaczony jako „hotspot”. Należy również pamiętać, że obecność chmur i gęstego dymu uniemożliwiają detekcję pożaru. Ponadto zbyt małe, krótkotrwałe i mało intensywne pożary mogą zostać pominięte.