Zdzisław Marian Adamczewski urodził się 29 listopada 1931 r. w Swędowie (woj. łódzkie). W latach 1951-56 studiował na Wydziale Geodezyjnym (później Geodezji i Kartografii) Politechniki Warszawskiej. W 1956 r. uzyskał dyplom magistra inżyniera geodety o specjalności geodezja rolna. Od 1 kwietnia 1954 r. był nauczycielem akademickim na Wydziale Geodezji i Kartografii PW (pracę rozpoczął na III roku studiów). Doktorat uzyskał w 1964 r., a habilitację w 1971 r. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1979 r.
Dziekan Wydziału GiK (1971-73) i prorektor Politechniki Warszawskiej (1973-80). W latach 1980-87 prezes Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii w randze podsekretarza stanu.
Od 1957 r. członek Stowarzyszenia Geodetów Polskich (NOT), w tym jego wiceprzewodniczący (1974-80), a następnie przewodniczący (1980-83). Członek założyciel Towarzystwa Naukowego Nieruchomości i w 4 kadencjach przewodniczący Rady Programowej Towarzystwa. Przez kilka kadencji członek Komitetu Geodezji PAN.
W ostatnich latach był zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Wyższej Szkole Gospodarki Krajowej w Kutnie.
Promotor 13 doktorów, z których 6 zostało profesorami. Autor ponad 500 publikacji naukowych, naukowo-technicznych, popularyzatorskich i publicystycznych z zakresu: geodezji, obliczeń geodezyjnych, opracowania obserwacji, geofizyki, podstaw matematycznych wyceny nieruchomości, systemów informacji przestrzennej, organizacji służby geodezyjnej i kartograficznej, funkcjonowania geodezji i kartografii w systemie informacyjnym państwa. Autor licznych ekspertyz, recenzji i opinii.
Przez ponad 30 lat redaktor działowy „Przeglądu Geodezyjnego”, a od 1992 r. także stały felietonista tego pisma. Geodeta uprawniony i rzeczoznawca majątkowy. Przewodniczył zespołom opracowującym i był współautorem geodezyjnych instrukcji (standardów) technicznych K-1 i G-7.
Został odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000).
„Najpewniej to czułem się wtedy, kiedy uczyłem studentów rysunku geodezyjnego. Wszystko inne to same wątpliwości. Jestem jednym kłębkiem wątpliwości (…) Wielokrotnie mówiłem, że naukowiec, który przestaje wątpić, staje się majstrem. Może będzie nawet i dobrym fachowcem, ale nie naukowcem. Na jakiejś naradzie w Instytucie Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej PW powiedziałem, że naukowcy są od tego, żeby wątpić. Na co Kazek Czarnecki, trawestując Kartezjusza, stwierdził: – Wątpię, więc jestem. Ja to często cytuję: – Wątpię, więc jestem (naukowcem)” – mówił o sobie prof. Zdzisław Adamczewski w wywiadzie udzielonym GEODECIE w 2014 r.
Pełną treść wywiadu można znaleźć w jubileuszowej publikacji pt. „Poczet Profesorów”.
nadchodzące wydarzenia
zobacz pozostałe
