Matematyczka zafascynowana geodezją ze stypendium START

Fundacja na rzecz Nauki Polskiej po raz 25. przyznała stypendia START dla najzdolniejszych młodych naukowców z całej Polski, posiadających ponadprzeciętny dorobek naukowy i wybitne osiągnięcia badawcze. W gronie stu wyróżnionych znalazła się mgr. inż. Karina Wilgan, doktorantka w Instytucie Geodezji i Geoinformatyki Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Jest ona jedyną laureatką tej edycji konkursu, która reprezentuje dziedzinę geodezja i kartografia.

Fot. ze zbiorów K.Wilgan

START jest największym w Polsce programem stypendialnym dla najlepszych młodych badaczy, którzy nie ukończyli 30 lat, reprezentujących wszystkie dziedziny nauki. Jest najdłużej realizowanym projektem Fundacji. Grono laureatów wszystkich konkursów, łącznie z tegorocznymi, liczy już ponad 2800 osób. Stypendia, które można przeznaczyć na dowolny cel, mają wesprzeć finansowo młodych naukowców w trudnych początkach kariery badawczej i umożliwić im pełne poświęcenie się nauce.

Laureaci tegorocznej edycji konkursu zostali wyłonieni spośród 1152 kandydatów. Wysokość rocznego stypendium to 28 tys. zł.

Karina Wilgan ukończyła jednolite studia magisterskie, kierunek matematyka (specjalność matematyka finansowa i ubezpieczeniowa) na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej. Jej praca magisterska dotyczyła obliczania ryzyka ubezpieczyciela aproksymowanego za pomocą procesów dyfuzji anomalnej (tytuł: „Uogólniony model Cramera-Lundberga”). – Po skończeniu studiów uznałam, że bardziej niż matematyką finansową wolę zajmować się matematyką stosowaną, i rozpoczęłam studia doktoranckie pod okiem prof. Jarosława Bosego w Instytucie Geodezji i Geoinformatyki – tłumaczy stypendystka. – Tytuł mojej złożonej w kwietniu pracy doktorskiej to „Integracja modeli troposfery uzyskanych z danych GNSS i meteorologicznych z Numerycznymi Modelami Prognozy Pogody na potrzeby precyzyjnego pozycjonowania”. Przedmiotem moich badań jest wykorzystanie i rozwijanie modeli matematycznych w badaniach najniższej warstwy atmosfery, tj. troposfery. Zastosowanie wysokorozdzielczego modelu troposfery, np. w serwisach PPP (Precise Point Positioning), zwiększa dokładność wyznaczania składowych wysokościowych i poziomych, a także skraca czas zbieżności rozwiązania. Zaproponowany przeze mnie model opiera się na danych z numerycznych modeli prognozy pogody kalibrowanych produktami GNSS – wyjaśnia Karina Wilgan.

Źródło: Fundacja na rzecz Nauki Polskiej, DC