Eugeniusz Romer uznawany jest za twórcę nowoczesnej kartografii polskiej. Urodzony we Lwowie 3 lutego 1871 roku, wykształcenie zdobył na Uniwersytecie Jagiellońskim, u Alfreda Kirchoffa w Halle oraz w rodzinnym mieście, gdzie otrzymał również doktorat i habilitację. Przez wiele lat pracował jako pedagog – w 1904 roku opracował nowatorską „Geografię dla klasy pierwszej szkół średnich”, a cztery lata później opublikował „Atlas geograficzny”, który stał się fundamentem polskiej kartografii szkolnej. W roku 1911 został profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Geografii Uniwersytetu Lwowskiego, kierował Katedrą Geografii i Instytutem Geograficznym UJ (1945-46), a do 1952 r. konsultował prace Instytutu Kartograficznego im. E. Romera we Wrocławiu.
U schyłku życia posiadał w swoim dorobku ponad 800 prac własnych i recenzji, 60 atlasów, 140 map i 4 globusy. Za jedno z jego największych dokonań uznaje się „Geograficzno-statystyczny atlas Polski”, którego pierwsze wydanie (1916 r.) znajduje się wśród obiektów zaprezentowanych na wystawie. Atlas, podobnie jak „Wojenno-polityczna mapa Polski” (1916 r.), był niezwykle ważnym narzędziem w uzasadnianiu polskich aspiracji terytorialnych na konferencjach pokojowych w Paryżu i Rydze.
nadchodzące wydarzenia
zobacz pozostałe
